Jak walczyć z rodziną ?

Nie wiem może tu ktoś mi coś sensownego doradzi bo ja już wysiadam psychicznie ze swoją szurniętą rodzinką... No więc nie chcemy mieć dzieci i to jest dla naszej rodziny bardzo poważnym problemem. Nasze rodziny to rodziny wielodzietne, na święta przy stole spotyka się mnóstwo ludzi. Mam 4 rodzeństwa. Troje z niech już mają swoje dzieci. Mój mąż ma 2 rodzeństwa i też już mają dzieci. Niestety albo stety ani ja ani mój mąż nie czujemy powołania do dzieci, można by rzec, że dzieci nienawidzimy i nad okropnie denerwują. Ja mam 30 lat, mąż 32 i chyba nie muszę opisywać jak nasze rodziny biadolą, i biadolą, i biadolą że jeszcze dzieci nie mamy. Naiwnie sądziłam, że minie trochę czasu i zrozumieją. Ale nie! Zamiast być lepiej jest coraz gorzej.Powiedzcie jak z nimi rozmawiać? Jak do nich dotrzeć tak aby zrozumieli?

? nie lepiej na antykoncepcji czy ogolnym ?

Na anty już dawno pisałam ale temat pozostał bez odpowiedzi a na forum ogólnym... Pozostawię bez komentarza.

powiedz ze nie mozecie miec dzieci, on ma słabe plemniki a inne problemy i bedzie z głowy wszytkim zrobi sie głupio :)

masz problem dziewczyno, z czego sie tłumaczyć chcesz?? wasza sprawa czy będziecie mieć dzieci czy nie, rodzinie nic do tego!!

Dokładnie, powiedź, że nie możecie. Co jakiś czas pewnie wepchną Wam artykuł o nowym sposobie leczenie niepłodności, ale generalnie będziecie mieć luz.

No właśnie to nie przejdzie bo już tak kiedyś próbowaliśmy...To teściowie nawet jakiegoś wybitnego doktora do naszego domu sprowadzili, rejestrowali nas do jakichś lekarzy od leczenia niepłodności itd.

sasugerować rodzinie aby się nie wcinali w wasze osobiste sprawy, bo to tylko i wyłącznie wasze sprawy

nawet gdyby mieli poczuć się urażeni to uważam że sprawę postawić należny jasno... prędzej czy póxniej im przejdzie

Jasno sprawa została postawiona...już 10lat temu. Dziś urosła do rangi rodzinnego problemu i co śmieszniejsze to główny temat debat w naszej i poza naszą obecnością. Już były i próby podrzucanie dzieci i nawet opłacenie mszy w naszej intencji. I śmieszne to już dawno przestało być. Kontakty z nimi ograniczyliśmy to bezwzględnego minimum. Ale z tego względu, że oni zaczynają to wynosić poza grono rodziny i dzielą się swoimi smutkami na temat nas z sąsiadami, z jakimiś znajomymi, z osobami z którymi pracujemy to to już się staje kłpotliwe i to bardzo.