Czy NIEkochanie dziecka jest to "genetyczny" proces przekazu?

Wychodze z domu, gdzie matka od mojego urtrodzenia mnie NIEKOCHAŁA, wrecz nienawidzila, a co mnie dziwi bo bylam swiadomym planowanym, dzieckiem, najpierw studia,poźniej mąz dziecko itd.Od kiedy pamietam to bylam matki balastem ciezarem, wyzywala sie na mnie emocjonalnie, psychicznie, znecala fizycznie, ponizala przy ludziach, dzien w dzien okazywala jak mnie nienawidzi, Jej kontakt fizyczny ze mna byl wtedy jak mnie lala, nigdy nie przytulila czy calusa nie dala.Zastanawiam sie czy jak ja bede miec dziecko to identyczne przejme schematy macierzynstwa,Wiem ze takie ryzyko wystepuje i to duze.To jak alkoholik zazwyczaj tez z rodziny alkoholowej sie wywodzil.Ja z rodziny dysfunkcyjnej emocjonalnie,niestety tez jest szansa ze przeleje te negatywne cechy na mojemu dziecko gdy bede miec. Boje sie tego ze jest to wrecz NIEUNIKNIONE,i nie bede p[otrafiola inaczej no bo takie wzorce macierzynstwa wyciągnelam z domu i tym podswiadomie toksycyzmem nasiąknelam

no ale chyba jsli juz jestes swiadoma problemu to chyba jestes w stanie kontrolowac takie odruchy? jak bedziesz mialas dobrego faceta (albo go juz masz) to chygba Ci pomoze..?

Moj facet jest calkowicie zdominowany prze moja osobe,jego uleglosc jest za wielka aby przebic sie przez moj charakter,

wg mnie idziesz na latwizne. najlatwiej jest tak powiedziec: taka jestem i trudno, a potem przy konsekwencjach zwalac na swoj charakter czy genetyczne obciazenie. to pracuj nad sobba, porozmawiaj z facetem i powiedz mu jak to jest, jakie sa Twoje obawy... zwiazek tworzy dwoje ludzi

Nie ma reguły Mój tata jest alkoholikiem a ja nie mam takich ciągot Piję tylko okazjonalnie Mój brat nie pije wcale Także to nie zasada Wiedziałam od samego początku ze to złe jest i nie powtarzam wzorców Jeśli chodzi o dziecko Znam podobny przypadek do Twojego Dziś dziewczyna jest mamą z 5 letnim stażem i jest kochającą mamą:)Także kwestia charakteru,samokontroli niż "genetycznego" ukierunkowania

Chyba genetycznie takich cech jak " niekochanie" dziecka się nie dziedziczy. Natomiast wielki wpływ ma wychowanie i postępowanie Twojej matki. Jeśli jesteś tego świadoma, popracujesz nad swoimi emocjami i uczuciami możesz okazać się zupełnie dobrą matką.

bedziesz zapewne powielac jej bledu , to jest pewne niemal na 99.9%

raczej ciezko bedzie tobie sie zmienic, ale sprobuj chociaz

nikle są szanse acz kolwiek nie jest powiedziane ze tobie sie nie uda

ja na twoim miewejscu bym NIE zaryzykowala bo skrzywdzisz tylko te dziecko, bedziesz wiedziala o tym ze zle robisz no ale nie bedziesz umiec inaczej niestety

fccv cvf bedziesz zapewne powielac jej bledu , to jest pewne niemal na 99.9% Mądralo, prowadzisz jakieś statystyki na ten temat albo masz jakies opracowanie naukowe? Podeslij linka, poczytamy.

no wlasnie tego sie obawiam, ze nie da sie inaczej ,ie bede umiec.Jestem straasznie nerwową osoba i wybuchową

statystyki z mediow, prasy,obserwacji.,ile sie slyszy o ludziach ktorzy traktuja okropnie swoje dzieci i zwalają na wlasne przezycia z dziecinstwa, oni tym nasiąkneli i fundowali wlasnie te zle traktowanie swoim dzieciom.To jest jak kalka

Idź lepiej z tym do psychologa a nie pytasz ignorantów na kafe.

autorka sama wie jaką jest osobą , na co ją stac, jak sie zachowuje w sytuacjach stersogennych i na jej miejscu bym sie nie odwazyla na dziecko mając takie doswiadczenia, bo bedzie napewno powielac matki bledy

wybucham czesto w sytuacjach stresujących bo nie umiem inaczej, to fakt, ale nie che tak traktowac swoje dziecko, to jest straszne jak pomysle ze bede mogla je tak ytraktowac jak matka mie traktowala

bzdura, u mojego taty cala rodzinka to byli alkoholicy a moj tata jest abstynentem 100%

A nie słyszałaś także o ludziach, którzy niekochani w dzieciństwie, obdarzają miłością swoje dzieci jakby działając przeciwko wzorcom otrzymanych od swoich rodziców? Dają im coś czego sami nie doświadczyli ?

Nie słuchaj tych idiotyzmów, które wygadują kretyni powyżej. Dzięki temu jak zostałaś wychowana, widzisz jakich rzeczy Ci brakowało i może być mądrą matką. Druga sprawa jest taka, że toksyczne wychowanie prowadzi do trudności z panowaniem nad emocjami, często do złości i agresji. Ale nad wszystkim da się pracować. Wiem coś o tym, bo moja matka mnie maltretowała od małego. Ja jeszcze nie mam dzieci, ale mam starszego brata i siostrę, którzy mają swoje szczęśliwe rodziny, są świetnymi rodzicami i nie utrzymują z matką żadnych kontaktów.

to absolutnie nie możesz mieć dzieci:(. Ja wychowywałam się w rodzinie, gdzie alkoholu ojca był na porządku dziennym, ba nawet dzień bez alkoholu, to dzień stracony:(. Codziennie dostawałam od ojca baty. Matka mnie nie kochała, nie przytulała, bo byłam najmłodszym dzieckiem z wpadki (trzecim, niechcianym). Miałam jednak jakiś dar i uczyłam się najlepiej w szkole. Zawsze marzyłam, żeby opuścić to środowisko jak moje rodzeństwo. Brat wyrósł na porządnego człowieka, najstarszy, bardzo mnie kochał, zastępował mi ojca i matkę. Siostra też mnie kochała. Marzyliśmy o wspólnych domach i rodzinach i dzieciach jak będą mieli inaczej niż my. Udało się nam. Mamy normalne rodziny, dzieci, które kochamy. To wszystko jest w głowie człowieka. jego marzenia. Nie przyszło Ci przez myśl, ze jak będziesz miała dziecko, to inaczej będziesz z nim postępować?

autorko, piszesz np. "wybucham czesto w sytuacjach stresujących bo nie umiem inaczej" - to się naucz :) widzisz już pewne zachowania u siebie, które Ci się nie podobają - to coś z nimi rób :) poszukaj sobie psychoterapeuty, może - jakichś fajnych warsztatów? polecam stronę: www.prometea.pl - może któryś z warsztatów prowadzonych przez te babki (fantastyczne: z jajem, mądre, bardzo ciepłe) - może jeszcze jest taki o kobiecości, albo - o poczuciu własnej wartości, albo było coś o utraconym dzieciństwie (dla Dorosłych Dzieci Alkoholików i z rodzin dysfunkcjonalnych); szukaj wokół siebie dobrych, ciepłych kobiet; może by się znalazła taka (jakaś ciotka, sąsiadka, starsza koleżanka z pracy?) - która choć odrobinę by Ci mogła "pomatkować" - kiedy tylko możesz ćwicz sobie takie "grzanie się w cieple" innych kobiet, dawanie tego ciepła

Chodzilo mi o to ze kazda sytuaja stresująca wywoluje u mnie sfruutrowanie i spore nerwy, ciezko mi nad nimi panowac.Wtedy potrafie rzucic tal;erzem o sciane, szklanką o podloge itd (alkoholu nie pijam)Boje sie ze kiedy mnie wnerwi dziecko to dostanie lanie i tyle,a nerwy są nieuniknione przy dziecku :oNie wiem czy bede umiala odpowiednio panowac nad sobą

dzieki za link, skorzystam :)

lepiej nie ryzykuj, szkoda dziecka

tak to genetyka mój mąż był nie kochanym dzieckiem ,swojego dziecka też nie kocha ,to co wyniósł z domu wprowadził w naszej rodzinie

ja na twoim miejscu nie odwazylabym sie podjąc sie takeigo zadania.Sama piszesz ze jestes nerwowa, a dziecko jak to dziecko, no sama wiesz,bywa z nim roznie

przemysl to dobrze i lepiej udaj sie na terapie

Nawet Dexter Morgan kocha swoje dziecko

To nie jest genetyczne (temperament może być, ale nad tym da się panować), tylko wpojone. Masz prawo się martwić, bo to są zachowania wyuczone od dziecka. Może terapia zanim zaplanujesz dzieci?

psychoterapia pomoże. tyle w temacie.