czy jest inne wyjście niż zapomnienie?

moja sytuacja jest stosunkowo prosta - zapomnieć ...ale nie daje mi spokoju.. jakiś czas temu poznałam na imprezie chłopaka.. tańczyłam ze znajomymi on stał i się przyglądał później okazało się że to bardzo dobry kumpel mojego kolegi więc umówiliśmy się w czwórkę na następny dzień (była z nami dziewczyna mojego kolegi) wszyscy trochę popiliśmy i skończyło się na tym że z racji że mieszkam niedaleko i obiecałam mu że jak się podpije to go odprowadzę (nigdy nic nie obiecuję a jeśli to robię staram się dotrzymać słowa..więc nie wiem co mnie pchnęło do tej obietnicy)..no i wiadomo skończyło się tak jak zapewne większość takich sytuacji się kończy - w łóżku..zaczął słodzić że nie spotkał nigdy takiej dziewczyny, że jak tylko zobaczył mnie w tłumie na parkiecie to od razu wiedział że musi mnie poznać a jak to zrobił to było cudownie, że nie mógł przestać o mnie myśleć od tamtego spotkania itp itd...rano po wszystkim śmialiśmy i gadaliśmy się jak byś my się znali od bardzo dawna.. spotkaliśmy się jeszcze kilka razy...no i chyba mnie wzięło mimo wszelkich starań z mojej strony żeby utrzymać to czysto w czysto koleżeńsko +sex relacji .. wiem że to głupie zważywszy na sytuację że chłopak za 2 dni będzie znowu za granicą (w PL był tylko przez okres 2miesięcy) ... chciałabym znaleźć jakieś inne rozwiązanie z tej sytuacji (tu mam nadzieję na wasze pomysły) niż puszczenie w niepamięć tych 2miesięcy, które były chyba najlepszym momentem w moim dotychczasowym życiu.. a i żeby było jasne nie mówiłam mu że coś do niego czuje czy coś bo wiem że musi wyjechać ze względu na pewną sytuację ...

żadnych pomysłów? ech czuje się wami rozczarowana ;)

Ale to co nie możecie utrzymywać ze sobą kontaktu jak będzie za granicą?

na samym kontakcie przez okres minimum 12 miesięcy nie pociągniemy..

Więc Ty też wyjedź. Wszystko jest kwestią priorytetów.

akurat ja nie mogę wyjechać przynajmniej nie w ciągu najbliższych 8miesięcy

No, to nie ma wyjścia - zapomnieć. Ostatnio miałam podobnie, ale gość mnie olewał, nie dzwonił, nie pisał. Spotkaliśmy się kilka razy, było super i co z tego? Tylko zapomnieć pozostaje. Podziękowałam mu więc za współpracę, a teraz jestem w trakcie godzenia się z tym. Popłaczesz, poboli i zapomnisz.

najzabawniejsze jest to ze nie pierwszy koleś w mojej "karierze" spierniczający za granice.. i jak tu się nie wkur*** ...ech może mu się znudzi tam i wróci szybciej - trzeba się jakoś pocieszać ..