nienormalna zazdrość ..uhhh

spotykamy sie raz na jakiś czas , bo dzieli nas sporo km.. oboje jesteśmy w stałych związkach , kontakt tel ( rozmowy,sms) mamy codzienny i widujemy się na skype. uwielbiamy ze soba rozmawiać , śmiać , to jest jedyna osoba która ma na mnie tak emocjonalny wpływ. kocham Go i On kocha mnie .ale jak sobie to wybić ? poukładać w głowie . zaczęliśmy być zazdrośni ja o Jego żonę On o mojego męza . a co gorsze ja mam normalne wyrzuty sumienia jak mam iść z mężem do łóżka ,mam poczucie ze zdradzam :( a to juz jest meggaaa nie normalne - wiem wiem co napiszecie , że chore jest to wszytsko - tyle to sama wiem :( i co dalej ? chcielibyśmy być ze sobą .bo oboje wiemy ze jesteśmy dla siebie i nie tylko chodzi o sex,o wspólne gotowanie ,sprzątanie,spędzanie ze sobą czasu..to są rzeczy których niestety w domu oboje nie mamy szlak człowieka trafia jak sobie pomyśle jak mogłoby być, a jak jest :(

ale niektórzy sobie komplikują życie, fiu fiu. czego ty chcesz kobieto tutaj pisząc o tym ze zdradzasz męza? pogłaskania po głowce?!?! miej odwage i rozwiedź sie z mezem a twój KOCHANEK z żoną i zacznijcie ze soba. jak wam minie etap ekscytacji i zacznie sie zycie z rachunkami, kłotniami itp to spadną różowe okulary!

nikt mnie nie musi głaskać . a to takie proste -rozwód ? mam sobie trzasnąć drzwiami i pójść. pewnie bym tak zrobiła , bo mojego męża nie trawie, traktuje mnie jak rzecz wyzwiska po alkoholu to się stoło już normalnością , odkąd chciałam go wyrzucić z domu ,bo mam dość człowieka który mnie nie szanuje , jak jest trzeźwy to mówi inaczej ,ale i tak wiem ze ma w swojej głowie inne zdanie ,wystarczy mu polać . ale mam dziecko , i już się nie mogę doczekać aż bede niezależna finansowo to wtedy bedzie kwestią czasu,i odejdę .nawet żebym miała być sama do końca życie to i tak lepsze niż życie z kimś komu wiecznie trzeba coś udowadniać . podlizywać się zebym urosła w jego oczach -i tak do końca życia z tym człowiekiem nie wytrzymam.

a życie się samo komplikuje,nikt na specjalne życzenie nie robi sobie pod górkę ,jestem normalna i to bardzo . faktycznie szczytem komplikacji jest to ,że chce się spędzić swoje życie z kimś kto kocha i jest kochany .

nie tłumacz się. wyszłas za mąż za alkoholika? czy stał sie taki z czasem? łatwo tak trwać co? a on twoj kochanek tez taki pokrzywdzony w swoim małżeństwie ze szukał na boku rozrywki?

nie wyszłam za alkoholika ! to jest wykszałcony człowiek ,ale przyznam ze z miesiąca na miesiąc robi się coraz bardziej agresywny po alkoholu nie tlumaczę sie - po prostu piszę jak jest ja z moim " nie mężem" bo nie nazwę Go kochankiem tutaj chodzi o coś więcej - i wiem że i tak nie wierzysz -trudno chcemy normalności,uśmiechania się do siebie rano i wieczorem rozmów godzinami . On u siebie w domu jak ma , Jego żona traktuje Go jak "przynieś wynieś pozamiataj" i sama nie wiem w którym momencie to się zaczęło ze tak potrzebowaliśmy rozmowy ze sobą ,ze kilka dni bez niej człowiek czuje ze czegoś mu brak , i to tak bardzo ,ze mimo wszystko chce tego kontaktu jak czujesz sie szanowana i słuchana ciężko zrezygnować z tego dla człowieka który ma Cię za nic . pewnie gdybyśmy mięli idealne związki -tak jak Ci wszyscy którzy krytykują takie znajomości .nie pisałabym tego tutaj .

łatwo tak trwać ? jest cholernie ciężko ,bo mam świadomość ze jestem w związku który wegetuje . w domu robię wszystko ja -On Pan mąż wraca ,je obiad i leży od remontów po gotowanie,wszystkie prace domowe robie ja - on przecież zarabia pieniądze - i co z tego ? przecież gdyby nie miał rodziny też by je zarabiał ,ja na własne potrzeby od niego nie biorę. więc nie mogę powiedzieć ze mnie utrzymuję .i on też tego nie powie .

a nie mozesz sie wyprowadzic od meza do swojego faceta? i razem znim wynajac mieszkanie gdzies?

tak zrobię jak bede miała własne dochody , teraz czekam na odp w sprawie pracy. wychowuje synka ,i nie pracuje . i jakby to powiedziec mam związane ręce na nie dalabym rady tak żeby On utrzymywał mnie i mojego maluszka do puki czegoś nie znajdę , ja nie chce byc dla kogoś ciężarem ani problemem . zawsze byłam niezależna finansowo i dawałam sobie świetnie rade, mój mąż przez te kilka lat tak mnie zmienił ze mam dość, być zaszczutym i nawet nie wiek kiedy pozbawił mnie kobiecości i wiary w siebie . w brodę sobie pluję ze tak się dałam , to jest moje życie i to że wyszłam za mąż nie powinno tego zmieniać, bo podpisywał akt małżeństwa a nie własności .

jest w takim zwiazku!i tyle w temacie,,jak czujesz sie szanowana i słuchana ciężko zrezygnować z tego dla człowieka który ma Cię za nic.pewnie gdybyśmy mieli idealne związki-tak jak Ci wszyscy którzy krytykują takie znajomości.nie pisałabym tego tutaj,,.nic sie nie rzejmuj!najbardziej szczekaja ci najidealniejsi!albo te najidealniejsze!az mam lzy w oczach po tym jak przeczytalam to co napisalas!

mialo byc nie zrozumie,na gorze

k.. ale mi smuto tak w środku ... jak zawsze siedzę sama ..pan mąż wrócił z pracy zjadł obiad i pojechał do swoich rodziców .a ja nie mogę nawet napisać czy w inny sposób się skontaktować :( nie chciałabym żeby ,mój sms przyniósł mu jakieś kłopoty , chce dla niego jak najlepiej . chyba jestem tak rozchwiana emocjonalnie ze sama sobie się dziwie kiedys nie mialam problemu z zakończeniem związku . a tego nie da się skończyć ,oboje jesteśmy sobie po prostu potrzebni ,dzieli nas kilkaset km :( ale co z tego czasem dopada mnie wściekłość ze to wszystko się zaczęło , a później jestem tak szczęśliwa motyle mi lataja po całm brzuchu wiem ze mnie nigdy tak nie kochał i nie pokocha , On i mój synek to dwie osoby na tej ziemi dla których coś znaczę ... ok , zwijam się - bo pisanie tego wsystskiego tylko wyciska mi łzy :(