podrzucają nam dzieci do pilnowania:/

ciągle ktoś w rodzinie prosi mnie albo moją mamę o pilnowanie ich dzieciaków :o kurna, wnerwia mnie to, wiem że może nie mają co z nimi zrobić, ale sorry, każdy ma swoje życie i nie każdy ma ochotę rzucać wszystko dla obcych dzieciaków :o miałam plany na dziś, ale podrzucono nam łobuzów i cały dzień totalnie zmarnowany :o wkurwić się można tylko :o zeżrą całą lodówkę, nabałaganią, zabiorą cenny czas i zero wynagrodzenia oczywiście, i ciągle to wykorzystują :o kurwa noooo, jak znajdę pracę to szukam swego mieszkania i sięwyprowadzam i będę sama tam jak palec, a jak mama chce to niech się użera, ale ja mam mam chyba prawo w niedzielę (we własne urodziny w dodatku) doznać odrobiny spokoju :o

moi kuzyni czy kuzynki :o mają w sumie bliższych ale nie, muszą do nas :o bo moja mama za bardzo nadskakuje, to się nauczyli gdzie warto :o

A to języka w buzi nie masz żeby powiedzieć, że dzieci pilnować nie będziesz?

A to już Twoja wina, mogłaś powiedzieć, że dziś niania ma urodziny

w sumie to nie ja je niańczę tylko mama, ale ja nie mam spokoju w domu, i wszystkie plany wspólne trzeba przekładać :o

Więc Twoja mama nie umie powiedzieć "nie". Następnym razem jak przyjdą weźcie kurtki i powiedzcie, że właśnie wychodzicie. Skończy się.

mama wychodzi z założenia że należy pomagać, chociaż dla mnie to wykorzystywanie nas, człowiek nie ma życia normalnie swojego :o

Następnym razem Ty się odezwij kiedy przyjdą kuzyni. Powiedz "przepraszam Was, ale właśnie mama zabiera mnie do kina/na zakupy i nie będzie nas parę godzin".

obawiam się że prawdopodobnie mama wcześniej się zgodziła za pilnowanie ich, tyle że nawet nie raczyła mnie o tym uprzedzić i zrobiła mi zajebisty "prezent niespodziankę"

To idź teraz do mamy i powiedz jej, że zrobiła Ci dziś przykrość tym, że tak się zachowała, bo Ty powinnaś być dziś najważniejsza. Powiedz, że czujesz, że kuzyni ją wykorzystują i Ty przy okazji też na tym cierpisz. Szczera rozmowa pomoże, a na pewno otworzy mamie oczy.

wyjdz z domu, niech sama siedzi z dzieciarami

teraz nie mogę bo są jeszcze, w dodatku już są rodzice ich więc mogliby jechać, ale skąd, po co, jeśli jeszcze można pozawracać głowę. a z mamą rozmawiałam po każdym takim nalocie, ale do niej nic nie przemawia, upiera się że ona musi pomagać i tyle, a moje potrzeby się nie liczą. czasem czuję że może ja wyolbrzymiam albo coś, ale po całym tygodniu mam dosyć wszystkiego i wszystkich i chciałabym odsapnąć, a nie słuchać za drzwiami wisków dzieciaków :o i tak od rana, nosz kurna, cały dzień siedzą :o bez przesady, do prady :o

A może bądź po prostu chamska, wejdź do pokoju, powiedz, że masz urodziny dziś i wreszcie chciałabyś poświętować z mamą, skoro przez dzieciaki cały dzień nie mogłaś. Wszyscy się obrażą, ale przestaną przychodzić

PS. Ile masz lat?

20, a taka chamska być nie potrafię, chociaż przydałoby się :o

Więc pozostaje Ci porozmawiać z mamą na osobności. A jak to nie pomoże to przyślij ją na forum, wytłumaczymy jej ;)

jeżeli to twoja mama pilnuje tych dzieci, to ty po prostu rób swoje....po co zmieniasz plany? Czy mama prosiła cie o pomoc? Jeśli nie to żaden chyba problem,..?

jasne, tylko że ciężko mi się skupić na czymkolwiek przez te dzieci :o poza tym myślałam że pojadę z mamą na zakupy, a później po prostu posiedzimy pogadamy przy piwku, no ale gdzie tam, obce dzieci ważniejsze, a na kafe niech lepiej nie wchodzi :D

To powiedz po prostu, że jest Ci przykro. Powinno podziałać.

no powiem chyba, ale może później, na tą chwilę to odechciało mi się rozmawiać z nią, jak wyjdę z pokoju to mam nadzieję że da jej coś do myślenia moje demonstracyjne milczenie, naprawdę robi mi przykrość :(

Haha nie wszyscy są tak domyślni, żeby wiedzieć dlaczego demonstracyjnie milczymy

mama powinna się domyśleć;) nie raz to przerabiałyśmy heh, szkoda tylko że mama nic sobie z tego nie robi

A może dostaje od nich jakąś kasę za pilnowanie?

nie, powiedziałaby o tym, zresztą u nich się nie przelewa, ciągle żalą się na problemy z kasą, a z kolei innym, bogatszym, też nie przyjdzie do głowy zapłacić

Jak się wyniosą powiedz mamie wprost, że czujesz się zawiedziona. Wyjaśnij o co chodzi i dopiero później dodaj te swoje wymowne milczenie. Mama musi dokładnie wiedzieć o co chodzi, a nie się domyślać.