Żyć się nie chce

mam uczucie, ze moje życie jest nic nie warte, czuję jakby już nic dobrego nie miało mnie spotkać, jakbym czekała na koniec... mam 28 lat

masz dopiero 28 lat :) głowa do góry :)

A co się takiego stało?.Jestem w tym samym wieku,obecnie mam chwile słabości ale nie ma co się załamywać :)

Koniec może przyjść w każdym momencie, więc poniekąd każdy cały czas czeka ;)

Ja czasami jestem szczesliwy ale to jest gorsze od ciaglego bycia nieszczesliwym, w moim zyciu szczęście jest stanem ktory pojawia sie tylko na moment, na moment tylko się ukazuje po to tylko, by uczynic zycie smutniejsze i okrutniejsze. Kiedys tez czekalem tylko nie wiedzielm na co, ale dam Ci rade- nie czekaj na nie ani o nim nie myśl. Nie przyjdzie - nie poczujesz zawodu; przyjdzie - zrobi niespodziankę.

spojrzy ktos na moje zycie z boku i powie, ze nic nie brakuje. ale nie umiem sie cieszyc, nie ma rzeczy, ktore by mi sprawialy radosc. nie mam ochoty patrzec na wlasnego meza, nie mam ochoty z nim przebywac. jeszcze nie tak dawno to byla milosc. teraz juz jakas stagnacja. wypelniam zycie zapychaczami sportem, gotowaniem. ale to juz zadna frajda, skoro nie widzisz celu. jestem slaba, moje zycie nic nie warte, zajmuje niepotrzebnie miejsce...

skad jestes? mam podobne odczucia... to moze byc depresja

tu przyjaciela, który pisze o moich problemach. Przyjacielu! To nie ja! Ja bym sie wstydziła o tym pisać. :) Co kurwa drugi temat, to praktycznie o mnie :) Zwariuje z wami. To była zła decyzja, żeby do was wrócić. :) Tak, tak, Głowa do góry. To przechodzi. :)

ze sredniego miasta na poludniu..

nie wiem czy sie doczekam az to przejdzie, moze sama juz daze do tego zeby sie tak wyniszczac. wmawiam sobie ze jestem juz nic nie warta, ze zabieram innym tlen po prostu

zapraszam! do końca listopada mega wyprzedaż! www.kobiecy-kaprys.pl

a co ma do rzeczy miasto w którym mieszka? :) W innym jest się szczęśliwszym a w jeszcze innym mniej? Wiesz dobrze co jest powodem Twojego smutku. Musisz sama coś z tym zrobić. Tu możesz tylko napisać, że jest Tobie źle. Dowiesz się, że sama nie jesteś. Też jest mi źle. Mam zajebiste problemy. Od razu lepiej, co nie? ;)

@ czasami mi sie wydaje ze mam nie umiem nic z tym zrobic, bo nie wiem co sprawi, ze mi sie zachce zyc. czy jakbym byla z kims innym to czy zaczelabym znow "zyc". meza mam dobrego, zupelnie innego niz ja - optymiste. nic zlego bym o nim nie pwoeidziala, zwykle zycie codzienne. a jakos czuje ze go nie kocham. moze niezdolna jestem do milosci.. z drugiej strony uwazam tez, ze jestem niewarta zadnych uczuc..

jak ja Ciebie rozumiem, nawet nie wiesz jak bardzo. :) Ale wiesz gdzie leży problem, prawda?

pokaz go palcem

ja?????? :) A skąd ja mam to wiedzieć? Jesteś dorosłą kobietą, sama powinnaś wiedziec co się z Tobą dzieje. Albo dzieje się tak z określonego powodu, o którym nie chcesz pisać. Nawet nie musisz, nikt od Ciebie tego nie wymaga. Albo masz depresję. Powodów może być bardzo dużo. Praca, dom, dzeci, zdrada, pieniądze, zdrowie, rodzina, seks, choroba, kryzys, który podobno dotyka każdą parę... Ja wiem dlaczego miewam podobne stany. Ty nie wiesz?

wlasnie w tym rzecz ze nie wiem. patrzac na to trzezwo i obiektywnie, nie ma takiej rzeczy w zyciu, ktora moglabym nazwac jakims nieszczesciem katatrofa - poza mna sama. wszyscy zdrowi, maz uczciwy, jesc co jest, mamy wlasny kat, znajmomi przyjaciele - sa. latwo nawiazuje znajomosci. ludzie mysla ze jestem taka fajna, taka super. a w srodku mnie zzera, jakies takie poczucie nic nie wartosci. jedyna rzecza ktora moge wskazac palcem jako przyczyne to brak stalej pracy. a jakos nigdzie mnie nie chca, zawsze jest jakis "syn" czy "corka" jak nie wlasny to jakiegos "kolesia".. to tak strasznie sciaga mnie w dol..

To jest wystarczający powód do depresji. Z pracą jest ciężko i to potrafi człowieka przybić. Teraz musisz go rozwiązać. Jeśli radzicie sobie finansowo, to przecież nie koniec świata. Na pocieszenie dodam, że ja mam o wiele większe problemy. Jeśli mąż jest tego wart, to kochaj go i bądź szczęśliwa. To Twoje życie, które masz jedno. Łatwo jest tak się mądrzyć z daleka. Czasami też uśmiecham się przez łzy. Wszak kobietki, to delikatne istoty, wrażliwe. Miewają trudne dni. Czasami siebie samych nie potrafią zrozumieć. Powodzenia :)

zeby to tak wszystko bylo latwo...

najłatwiej jest narzekać