życie jest do kitu!!!

jw.

nie mam prawdziwych przyjaciół, jedna z najlepszych kolezanek okazala sie bardzo zakłamaną osobą, nie mam szzczescia w miłości, wiecznie problemy w domu, nie mam pomysłu na moją magisterke. nie mam siły życ...

wiem jak to jest jak sie nie uklada w zyciu tak jak by sie chcialo ale takie jest zycie

czemu nie spisz?

a no ja jestem ostatnio nocnym markiem a w dzien spie :)

chyba nie jest do kitu..dopiero wtedy gdy dowiadujemy sie, ze jestesmy na cos chorzy...zaczynamy doecniac zycie. wszytko w naszym zyciu mozemy kontroowac. jedynie zdrowia nie.

byłaby wybawieniem

ja też :( a co do zycia dopoki się je ma zawsze można próbować coś zmienic

dopoki nie jestes chory..wydaje ci sie, ze choroba bylaby wybawieniem

oczywiscie, ze zycie bedzie do kitu, jezeli wiecznie bedziesz je tak przestrzegac. dopoki sama nie uznasz, ze cos jest zwyczajnie warte, nigdy nie ruszysz z miejsca. zyjesz. oddychasz. piszesz magisterke. wiec masz jakas szanse; nawet jezeli teraz jej nie widzisz. przyjdzie z czasem, jesli sama sie o to postarasz... ja tkwilam w toksycznych przyjazniach - tez w koncu mialam dosc i po prostu przestalam sie spotykac z ludzmi, dla ktorych bylam nikim. zyskalam... wiesz co? to zabrzmi zabawnie, ale zyskalam szacunek do samej siebie. nawet jezeli bylam sama, nawet jezeli nie mialam z kim porozmawiac, nawet jezeli oznaczalo to zerowe zycie towarzyskie. brak jego wydaje mi sie lepszy, niz dwulicowa, zaklamana pseudo-przyjazn... poukladalam swoje zycie, odswiezylam stara, dobra znajomosc i mimo, iz nie mam faceta i tez czasem cos krzykne i robi sie nieprzyjemna atmosfera w domu, to mysle, ze jest zdecydowanie wiele rzeczy, dla ktorych wlasnie warto. warto przeprosic, warto uczyc sie, warto porozmawiac, warto zobaczyc. musisz sama to zrozumiec. choroba uswiadomilaby Ci to, jak jeszcze wiele nie doswiadczylas, jak wiele moglas zmienic, jak wiele rzeczy w ogole MOGLAS. zastanow sie nad tym i spojrz przychylniej na wszystko. tego Ci zycze. buzka. (:

ja mam takiego pecha w życiu, że wcale bym się nie zdziwiła gdybym na coś zachorowała. A boje się tego jak cholera. W ogóle to nie pamiętam, kiedy ostatni raz myślałam optymistycznie. strasznie boje się przyszłości.

życie jest fajne jak się człowiek stara i nie ma kompleksów albo z nimi walczy wtedy kiedy trzeba :)

"życie jest fajne jeśli człowiek się stara" ALE ja nie mam zupełnie to wpływu co się dzieje wokół mnie. Mam dość poważne problemy w domu z moim bratem i nie mogę przez to normalnie funkcjonować. Mam nerwicę, wiecznie boli mnie brzuch, nie mogę się skupić na nauce (tym bardziej na magisterce). Kiedyś chodziłam do psychologa, brałam leki, ale nic mi to nie pomagało.

u psychologa trzeba się starać. terapia to nie czary. No i trzeba trafić na dobrego. i raczej chodziłaś do psychiatry a nie psychologa bo psycholog nie jest lekarzem i nie może przepisywać leków na receptę ;)

do psychologa chodziłam, a leki wypisywał mi internista.

Całe życie mogłabym przespać, bo jak człowiek śpi to nie myśli.

Do tego mój tata przyszedł dzisiaj z pracy i nie odzywa się do mnie nie wiem z jakiego powodu. A patrzy się na mnie jakbym mu pół rodziny zabiła! No ja dostanę szału w tym domu!!!

każdy ma jakieś problemy, przestań o tym rozmyślać i rób swoje

no co Ty nie powiesz...

nie napisałem tego złośliwie , tylko ciągłe myślenie o tym jak "mi jest źle" w niczym nie pomoże

wszystko się psuje w każdej dziedzinie mojego życia, nie potrafię myśleć inaczej. Nie umiem.

- systematycznie zacznij myć zęby -zarób na siebie -wyrzuć stare ubrania to początek zmian :)

hahaha!! ale się uśmiałam

to się cieszę:) a później -zmień literaturę ,którą obecnie czytasz -zmień środowisko znajomych albo zapoznaj nowych jak? -wszelkiego rodzaju kursy taneczne,nurkowania ,wspinaczkowe itd. zrozum masz życie do bani bo nic nie robisz a darmozjadów się nie lubi byc może dlatego twój ojciec tak na ciebie patrzy zabierz się do roboty a zobaczysz jakie tajemnice kryje życie a jak to zrozumiesz to zechcesz byc nieśmiertelna:)

gwoli ścisłości! nie jestem żadnym darmozjadem, uważaj sobie na słowa.

a poza tym ja STUDIUJĘ! co pewnie Tobie nie było dane, przykro mi :(

jesteś przede wszystkim źle wychowana bo ja poświęciłam swój czas dając ci życiowe sprawdzone porady a ty mi grozisz:D baw się dalej

to się wzruszyłam...

moje dzieci też studiują ale nie mieszkają na mojej głowie:D:P same dbają o siebie:) i to nie na kierunkach zarządzanie itp :P i nie mają czasu na kompa i takie fora bo ciągle coś robią :D nie masz pasji ,zero zainteresowań i dlatego takie dylematy:)

przykro mi, że twoje dzieci mają tak niezaradnych rodziców, ze same muszą sobie wszystko zapewnić. Wiesz, kierunek zarządzanie - hmm, wydaje sie ciekawe, moze kiedys sie wybiore :D