Pytanie o anoreksję...

Wydaję mi się, że moja siostra ma anoreksję. Była trochę przy kości. Nagle przeszła na wegetarianizm i znacznie spadła z wagi. Mało je(zdarza się, że zamiast obiadu je pół grejfruta, jada w samotności). Od dwóch tyg ma problemy ze snem(nie może się wyspać). Zaczęły się problemy z miesiączką(zawsze miała regularną, od pierwszego okresu, a teraz dostała po dwóch tyg z bolem brzucha, ktory wczesniej jej nie towarzyszył). Miesiączkuje od 4 lat. Jest bardzo młoda. Ciągle powtarza, że jest gruba, że dorosły człowiek jest szczupły. Nasza mama jest chuda, ale dla niej to naturalne i jak na kobietę z trójką dzieci ma wyjątkowo wąskie biodra(typowa marchewka), natomiast moja siostra ma budowę klepsydry i nie umie się z tym pogodzić. Czy są to już objawy anoreksji czy przesadzam?

Znacie się może na tym?

nie przesadzasz..dzialaj, zanim bedzie za pozno. zaproponuj siostrze sport zamiast glodzenia sie. porozmawiaj z nia o ksztaltach ludzkich. byc moze bedzie potrzebny psycholog

Anoreksję można będzie stwierdzić, jak będzie miała z 10-15 kilo niedowagi. Ale rozumiem ją, też jestem klepsydrą i już do końca życia będę wyglądać grubo, choćbym nie wiem co robiła :( Więc wiem co czuje Twoja siostra.

''Anoreksję można będzie stwierdzić, jak będzie miała z 10-15 kilo niedowagi.'' Nie prawda. Anorektyczka nie musi mieć 10 czy 15 kilogramów niedowagi. Bo jeśli zaczęła odchudzać się od sporej wagi to nie musi być wychudzona. Do tego jeśli doszło obżeranie się ( anoreksja bulimiczna) to waga może wzrastać i spadać w zależności od okresu. W anoreksji chodzi o sposób odżywania się, a właściwie niejedzenie, głodzenie się, jadłowstręt - blokada, że człowiek nie może zmusić się psychicznie żeby coś zjeść ( ze strachu przed przytyciem).

''Zaczęły się problemy z miesiączką'' Jednym z objawów anoreksji jest zanik miesiączki. Jeśli głodzi się, organizm reaguje najpierw opóźnieniem miesiączki, jest ona skąpa, jakby jej nie było, a potem całkowity jej brak.

Autorko, sama przez to przeszłam będąc w gimnazjum i tak własnie zaczynała sie moja przygoda z odchudzaniem.. i potem niestety z anoreksja.. rozmawiaj z nia duzo, podbudowuj jej samoocene, zeby wyglada kobieco, i jest atutem kobiety bycie klepsydra..zaproponuj nawet jakis fitness lub cos, ale kosztem noormalnego odzywiania.. trudno mi o tym mowic, bo zdaje sobie sprawe z tego, ze jest twojej siostrze trudno i psychika robi swoje.. ale to juz znak ostrzegawczy, ze trzeba podjac jakies kroki w tym kierunku.. albo nie wiem, moze do dietetyka zaprowadz, niech on wybije jej z glowy odchudzanie.. slowa fachowcy mysle, ze pomoga.. ;) powodzenia i 3mam kciuki !

Raz rozmawiałam z siostrą. Powiedziałam jej, że widzę że coś jest nie tak, że się głodzi. Nawet jej koleżanki mówią jej, że ma jeść. Mama mówi, że jestem przewrażliwiona, że w tym wieku to dziewczyny się odchudzają.

Twoja siostra jest w bardzo młodym wieku i jest podatna na wpływy. Spróbuj z nią porozmawiać na temat ludzkiego ciała - zwłaszcza kobiecych figur.Możesz poprzeć swoje argumenty zdjęciami znanych i podziwianych przez małolaty kobiet o figurze klepsydry (choćby Beyonce). Warto zwrócić uwage siostrze na negatywne skutki odżywiania (czy tez jego braku) - łamliwe paznokcie, wypadające włosy, niezdrowa cera itp. Może zaproponuj jej wspólne uprawianie jakiegoś sportu - razem zadbacie o kondycję, wyrzeźbicie ciało, a wysiłek fizyczny skłoni siostrę do spożywania posiłków. Zwróć tez uwagę na to jak najbliżsi wyrażają się o jej kształtach - jej obsesja nie wzięła się z powietrza.Najczęściej przyczyną takich zaburzeń jest brak akceptacji ze strony najbliższych - przy słabej psychice nawet zwykłe "mój pączuszki" wprawia w kompleksy - zwłaszcza gdy mama jest szczuplejsza.

dokladnie tak, jak mowi poprzedniczka... i oby slowa mamy nie zdopingowaly siostry do odchudzania... bo skoro twierdzi, ze jestes przewrazliwiona i tylko TY widzisz ze cos sie zlego dzieje... rozmawiaj, duuuzo rozmawiaj:) a Ty jakiej jestes postury?

Jest różnica między odchudzaniem się a głodzeniem i warto by wasza mama ją wreszcie dostrzegła.Im wcześniej tym lepiej. Pamiętaj, że anoreksja (jak wszystkie zaburzenia odżywiania) choć jest chorobą niszczącą ciało, siedzi w głowie. Wspieraj ją.Szczera rozmowa niewiele zdziała, ponieważ anorektyczka nie widzi problemu.Przepraszam widzi jeden - za grube ciało (efekt zmian w mózgu). Dobrym pomysłem będą wspólne zakupy - pomóż jej dobrać stroje podkreślające zalety sylwetki, doradź jak ukryć "mankamenty".

Dla siostry jestem niewiarygodna, bo sama mam sporą nadwagę. Dodatkowo uważa, że człowiek w moim wieku to dinozaur, a rodzice to są tak starzy, że praktycznie ich nie ma. Ot, taki głupi wiek. Czasem zdarza się, że ma przepływy normalności i wtedy z nią rozmawiam. Często mówie ''Tej patrz, ale zajebiscie ta laska wyglada w tej sukience. Ty bys mogla taka sukienke miec, bo masz dokladnie taka zajebista figure''itp. Czesto mowie, ze faceci lubia klepsydry, duze cycki, wciecie w talii i większa niz wciecie pupa. Mowie jej ze jest super, ze chcialabym tak wygladac i w ogole

aha, i przede wszystkim rozmawiaj z nia spokojnie, bo ten temat jest szczegolnie drazliwy i moze nie chciec ciebie sluchac

Podsuń siostrze propozycje zdrowego, niskokalorycznego jedzenia - przepisy na sałatki, warzywne i owocowe, potrawy duszone i na parze. Pobawcie się razem w kuchni (przy okazji rodzina również skorzysta na zdrowym i pysznym jedzonku).

Jej przyjaciolka mowila, ze Ola w szkole nie je nic. Sniadan tez nie je. Obiad je, ale u siebie i naklada sobie bardzo malo, albo kupuje sobie grejfruta. Choc czasem ma ataki apetytu i wrzuca w siebie zarcie, tyle ze potem jest gorzej jeszcze z tym jedzeniem. Szybko chudnie

W domu ja gotuje, wiec gotuje dosc zdrowo, bo mi akurat waga przeszkadza. Z tym, ze ona nie je. W niedziele jemy tylko razem, ale naklada bardzo malo. Z tym, ze je bardzo dlugo i rodzice nie wiedza ile zje. Nie widza problemu.

Ja mam lat 20, ona 16

Może rzeczowo z nią pogadaj - niejedzenie sprawi, że szybko straci wagę. Po powrocie do normalnego jedzenia wszystko wróci z nawiązką. A jeżeli będzie to przeciągać to może stracić oprócz kilogramów również zdrowie czy nawet życie. Staraj się jej wytłumaczyć, że lepiej jeść mało/mniej, ale zdrowo. Może ty razem z nią przejdziesz na zdrowszy tryb zywienia - obie na tym skorzystacie.I będziesz dla niej bardziej wiarygodna.

Probowalam. Ona mowi, ze sie nie znam. Mowi, ze glodowki sa zdrowe, bo oczyszczaja organizm. Mowilam jej, ze mama jest chuda, bo je co półtorej godziny, ale malutkie posiłki. Z tym, że młoda mi nie wierzy, bo z mamą się widzi głównie w weekendy kiedy mama je bardziej frywolnie.

Robilam jej rozne smakolyki wegeterianskie i nietuczace. Umiem to robic. Nawet robilam jej koktajle owocowe. Bo niby do picia. Podsuwam jej swiezo zrobione soki warzywne. Niby posilek ale w plynie...

Ta, glodówka jest dobra.Ale ona powinna trwać maksymalnie tydzień (najlepiej 3-5dni), a nie całe życie.

Jak sama nie możesz do niej dotrzeć, a rodzice nie widzą problemu to skonsultuj się z fachowcem. Spróbuj poszukać w przychodni lub szpitalu osoby, która działa w temacie i doradzi ci jak z siostrą postępować. Bo żeby ją wysłać do lekarza nie ma siły - sama musi poczuć potrzebę albo trzeba zawlec na siłę.

Dzieki Wam dziewczyny:). Mam nadzieje, ze to nie to, ale dalyscie mi kopa, zeby dzialac

Powodzenia.