Mam 23 lata i powoli staję się kaleką...

biorąc napewno !

miej wszystko daleko i zyj swiata nie naprawisz nie mysl zyj

Również. Ludzie non stop mnie skreślają, wyśmiewają. Stąd też zamykam się w sobie i nie wiem, gdzie szukać wyjścia. Na uczelni moja depresja wzrasta. Widzę bowiem, że nikt się ze mną nie liczy, nikomu nie zależy, żeby mnie poznać. Nieustannie porównuję się z innymi, zwłaszcza dziewczynami. Pozornie może się od nich nie różnię, ale każdy, kto bliżej się przyjrzy, zauważy, że wyraźnie odstaję. Jestem z boku, a mimo to każdy mnie zna i ocenia :( Jakiś czas temu wpadł mi w oko pewien chłopak. Jak dla mnie wyjątkowy - elokwentny, kulturalny, o barwnej osobowości i zainteresowaniach, a do tego przystojny. Na bank singiel. Problem w tym, że ja uciekłam przed nim, czując, że go rozczaruję. I cierpię z tego powodu :(

Wiem o tym... Ale też nie chcę już się izolować. Pragnę miłości, przyjaźni, akceptacji.

Czy taki ktoś ma szansę na miłość?

Mysle ze szanse mamy,ale o wiele bedzie nam trudniej. Ja tez nie mam nikogo, wiec nie jestes sama, wiem ze marne pocieszenie ale zawsze...