Czuję, że nie będę szczęśliwa z moim facetem, jednak kocham go. Wątpliwości.

Witajcie. Mam zamieszkać z facetem, ale nie jestem pewna, czy tego chcę.. Mamy wziąć też ślub w przyszłym roku. Zawsze bardzo go kochałam, jednak z czasem wyszły wiadome różnice charakteru i czasem po prostu zastanawiam się, czy skoro mam takie wątpliwości czy to jest jeszcze miłość :( Nie wiem, co robić.

jakie różnice ? on chce loda a ty nie ?

jesteś? Tylko dlatego żeby nie być samotną?

Miałam podobnie. kochałam, go ale - paradoksalnie - nie lubiłam. Zbyt wiele nas dzieliło. Nie wyobrażałam sobie jednak zycia bez niego, planowaliśmy ślub i wspólne zycie. Kiedy odszedł z dnia na dzień, moje życie się zawaliło. Dopiero po latach zrozumiałam, ze on był mądrzejszy, pierwszy zrozumiał to, ze nasze małżeństwo nie przetrwałoby więcej niż kilka lat. Pamiętaj - mija czas, z róży opadają płatki, nie ciernie.

Kiedyś chciałam tego ślubu, wspólnego mieszkania. Ostatnio trochę nas spraw poróżniło i mam wątpliwości. Nie jestem już tego pewna i boję się, że jak z nim zamieszkam to już sprawy potoczą się automatycznie, pewnie będzie między nami lepiej niż teraz (wiadomo, bliskość itd) i obudzę się za rok już po ślubie z tym, że jednak moje przeczucia były słuszne.

wolę zapach łąki od zapachu mężczyzny

Co takiego sue wydarzylo, ze masz watpliwosci?

A pokochałaś kiedyś kogoś jeszcze? Jesteś z kimś w związku?

Dużo by pisać :/

nie zgadzaj sie na slub puki nie bedziesz tego chciala. To nie zabawa. Zamieszkaj z nim i zobacz jak bedzie. Pamietaj kazdy jest kowalem swojego losu. Jestes mloda i jesli nic z tego nie wyjdzie na 99,99% kogos poznasz a moze 100razy bardziej pasujacego do Ciebie? Nic na sile! Zamieszkaj skoro go kochasz ale jesli masz takie watpliwosci to nie zgadzaj sie na slub puki ich nie rozwiejesz.

Autorko ile masz lat ? Mówisz tak jak byś nie była pewna niczego.Ciężko coś doradzić, to Twój pierwszy chłopak ?

Nie, jestem sama. Przez długie lata nie potrafiłam nikomu zaufac, bałam się powtórki. Ale to nie musi być norma, więc nie poatrz na mnie. No i chyba mimo wszystko wolę być samotna, niz po takim małżeństwie, w którym byśmy się wiecznie kłócili. Więc choc długo go nienawidziłam, teraz jestem mu wdzięczna za tę decyzję.

No mam 21 lat i to mój pierwszy chłopak taki na poważnie. Jesteśmy razem 4 lata.

Ech.. Już w weekend z nim zamieszkam :( Może ktoś jeszcze się wypowie lub opowie swoją historię? Może któraś zamieszkała lub wzięła ślub mimo wątpliwości? Jak to się potoczyło?