Jak pogodzić się z jedynactwem?

jak w temacie ? ;((

jak siępogodzić z obojnactwem ? :/

znajomi :) ja mam odwrotnie - nie mam znajomych,spedzam duzo czasu z bratem :P jak nie masz przyjaciol - wspolczuje samotności :(

i wszyscy maja mnie w dupie dzwonia tylko jak cos chcą wolałabym bym jedynaczką

A co tu jest do pogadzania? Chyba że rodzeństwo w wypadku zginęło albo coś, inaczej wcale nie rozumiem o co chodzi :o

ja jestem jedynaczka i dobrze mi z tym :)

ja mam brata, ale co z tego jak jest pomiedzy nami 13 lat roznicy?:O pieprzony bachor z neigo, nienawidze go

tzn generalnie sa tego wady i zalety ,ale co sie mam tym przejmować skoro nie mam na to wplywu. mam fajnego barta ciotecznego i to mi troche rekompensuje

wiec wg mnie wady bycia jedynakiem to: że nie miałam za bardzo sie z kim bawic jako dziecko , miałam koleżanki jakieś ,ale to co innego że może przez to miałam i mam trudny charakter że kiedy bede np miała 60-lat to z rodziny oprócz mojej własnej zrostana tylko kuzyni a zalety to: wiecej kasy dla siebie i ogolnie wszytskiego nie musialam z nikim rywalizowac czyli wiecej to ma wad w sumie wychodzi na to ,ze lepiej miec rodzenstwo

Pogodzona jestem od urodzenia. Jako dziecko nie narzekalam na brak rodzenstwa, a inni mi zazdroscili. Jako starsza nastolatka cieszylam sie ze nie mam kolejki na komputer, ze nikt mi nie grzebie w rzeczach, cieszylam sie ze mam swoja prywatnosc i jako dorastajaca kobieta nie musze dzielic malego pokoju z gimnazjalnym bratem (jak moja kolezanka). Teraz jestem dorosla i bardzo chcialabym miec chociaz jednego brata czy siostre. Mysle ze rodzenstwo docenia sie dopiero po wkroczeniu w doroslosc albo po wyprowadzce jednego z nich ;)