Dlaczego ludzie zawsze mówią "przejdzie Ci"?

Prawda jest taka, że czekam i czekam (a dość już długo to będzie, bo ze trzy lata), a przejść nie może. Szczerze mówiąc, to nawet sobie nie wyobrażam takiego stanu, że nic, pustka, kompletna obojętność nastanie. Co dzień moje uczucie rośnie, z każdą chwilą wydaje mi się, że to już jest "szczyt" po którym nastąpi spadek, a na drugi dzień to samo niespełnione badziewie uderza ze zdwojoną mocą. Fajnie by było się pocieszyć tym "przechodzeniem", ale patrząc z perspektywy człowieka, który tu i teraz jest zakochany, nie da rady wyobrazić sobie braku czegoś, co towarzyszy Ci na każdym kroku. Poza tym nawet jak się uda przyzwyczaić do tęsknoty i niezrealizowanej miłości izolując się od niej całkowicie, to to nie sprawia, że te uczucia znikają. Zobaczysz gdzieś przelotem ukochaną osobę i wszystko się uaktywni. Więc ja myślę sobie, że takie coś zostaje w ludziach na zawsze i nie przechodzi.

"Przejdzie ci" mówią ludzie doświadczeni:) Bo czas rzeczywiście jest najlepszym lekarzem :) Na "choroby" uczuciowe oczywiście ;)

masz rację:) też coś podobnego przezywam i kiedy już mnie się wydawało, że przeszło to go zobaczyłam:( I to przed Świętami!!! Myślałam o nim często, zastanawiałam się co u niego, ale teraz? teraz znów myślę bez przerwy. Tylko po co ? skoro i tak nic z tego nie będzie, ponieważ za dużo nas dzieli.

Faktycznie tak jest, wraz z kontaktem wzrokowym wraca. Może wyjechac w celu ominięcia osoby,nie wiem ale być może człowiek by sie zatęsknił na śmierć, rozchorowałby sie i nie wszyscy by sobie poradzili z taką myślą.

No właśnie, wystarczy, że mignie w tłumie na ulicy Twój obiekt westchnień i cała równowaga ducha, co to z czasem miała przyjść, znika. :(

to jest własnie cała magia tego czegos, czego nie potrafimy zrozumieć ....

to czym żywi sie dusza umysł i ciałko

"Przysięgam Wam, że płynie czas, że płynie czas i zabija rany, przysięgam Wam.. Tylko dajcie mu czas, dajcie czasowi czas." Tak mi się jakoś Stachura przypomniał ;). Prawda jest taka, że się czegoś nie zapomina, no bo jakim cudem coś albo kogoś można wyprzeć z pamięci? Ale z biegiem czasu na wszystko już inaczej się patrzy. Wystarczy powiedzieć sobie "nic z tego nie będzie" i nie wracać do tego. Nie rozmyślać, nie roztrząsać, widząc go - uśmiechnąć się i pójśc dalej w swoją stronę.. Wiem, że brzmi to jak jakaś cudowna recepta, banał, z którego możesz się śmiać.. Ale tak właśnie jest. Może wraca, bo podświadomie chcesz, żeby wrócił?

No właśnie Rokkk, o to mi chodzi. Można się przyzwyczaić, można zmienić podejście, dużo rzeczy można, ale odkochać się nie da rady. Czas tylko nas przystosowuje do sytuacji, w której tak czy siak żyć musimy. Piszesz, że wystarczy sobie powiedzieć, że to nie ma prawa bytu. No, do pogodzenia się z losem owszem wystarczy. Ja już sobie nic nie roję, doskonale wiem jak sprawa się przedstawia. Ale przez te 3 bite lata mój stosunek do ukochanej osoby totalnie się nie zmienił. :)

można wiedzieć, dlaczego nie jesteście razem?

Nie wiem w zasadzie czemu nie jesteśmy razem. Tak już się wszystko rozwiązało niekorzystnie. A myślę, że kiedyś mogłoby się coś z tego fajnego utworzyć. Byliśmy bliżej siebie- teraz dzielą nas mentalne lata świetlne. Albo więc ja zawaliłam sprawę po całości, albo wzajemności nigdy nie było. :)

może to tylko niewykorzystane szanse a może tak miało być..

autorko ten moj juz ochajtany wiec ja chyba w gorszej sytuacji,a owodem byla odleglosc i ja jej juz nieznioslam duzej wolalam zerwac znajmosc niz zyc w ciaglym oddaleniu,czasami mysle teraz co b y było gdyby moja decyzja byla inna ,ale takie zbedne myslenie juz nic niezmieni