jak żyć z fobią społeczną?

Boję się ludzi, rodzina tego nie rozumie, nikt tego nie rozumie. Uciekam od ludzi, bo nie potrafię inaczej. Wszyscy mówią, że jestem "dzika". No bo kurva jestem. Mam kilku znajomych i najchętniej tylko z nimi bym się spotykała. Nie nawidzę spotkań rodzinnych. Staram się zawsze ukryć swoją fobię przez to ludzie myślą, że jestem zarozumiała i że ja ich nie lubię. Rodzice się ciągle mnie czepiają, że zachowuję się jak dzikuska, nawet dokuczają mi z tego powodu. Zaczęłam pić i ćpać, żeby zapomnieć o tym wszystkim, teraz są święta, na wigilię do ciotki muszę iść, aż mi się płakać chce. Cała rodzina tam będzie i jeszcze trzeba dzielić się opłatkiem. -.-

Bardzo, bardzo Ci wspólczuję bo wiem jak to jest. A nie pomyślałaś aby iść na jakąś terapię, są też leki, które złagodzą objawy.

jakbym czytala siebie, alko i cpanie pomagaja i tego sie trzymam, niestety leki od bialych to tez dragi wiec huj czy biore te od lekarza czy od dilera. jak nie chcesz jechac to nie jedz mnie nikt nie zmusza powiem nie i koniec ,

Poszłabym na terapię, ale nie chcę żeby rodzice o tym wiedzieli, a mam dopiero 16 lat.

można wiedzieć co dobrego ćpiesz? pomogło na fobie?

Rodzice powinni Cię wspierać bo po części są temu winni. Ale jesli masz nieodpowiedzialnych rodziców to idź sama, nie muszą wiedzieć, jesteś przecież ubezpieczona jako uczennica. Nie słuchaj się tych co Ci radzą pić i brać dragi. Wpędzisz się w nastepne problemy a masz ich już i tak wystarczająco dużo.

brać SSRI

dziecko kochane :O jak najszybciej porozmawiaj z rodzicami o potrzebie terapii, proszę. za młoda jesteś aby zrobic to samodzielnie a pomocy potrzebujesz NATYCHMIAST!. Bo za chwilę zamiast walki z jedną fobią społeczna będziesz musiała walczyć z narkomanią i alkoholizmem...IDŻ< POWIEDZ RODZICOM, że potrzebujesz pomocy, proszę :)

nikt jej nie karze po pierwsze. ja tez mysle ze to zle

tu jest temat dla fobików społecznych http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4661387&start=0