Właśnie dotarło do mnie

Że nie radzę sobie w życiu z niczym. Nie mam już sił by żyć dalej. Więc niech nastąpi już ten koniec świata. Nie zabiję się bo nie potrafiłabym.

cos widze dzisiaj wszyscy w niewesolych nastrojach

Wal się. My chcemy zyć :D

Taka aura. Ale u mnie to wpłynęły jeszcze inne czynniki.

zazdroszczę chęci życia.

ano jest bezsensu :o

tak to jest.wszyscy swietuja ale o mnie nikt nie pamieta

Ale wlasciwie dlaczego nie masz sily by zyc?

mnie wszystko już przerosło. Samotność, choroby, nałogi w rodzinie. Odetnę się będę złą córką, siostrą. Zostanę w tym to mnie zniszczy.

Proponuję zastosować interesik który polecam?

A co do chorób znam sporo metod na różne choroby.

co polecasz?

a na psychiczne też masz antidotum?

Tez czesto miewam chwile zwatpienia nad sensem zycia. Zainteresuje sie czyms, obierz sobie jakis cel i do niego daz. W zyciu piekne sa tylko chwile - i to jest prawda. Takie depresje sa przejsciowe.

Ale jakie konkretnie masz problemy? Opisz cala ta sytuacje

Ale to tak strasznie boli......te chwile. I jestem z tym całkiem sama. Nie potrafię zbudować związku, przyjaźni.

Matka choruje na chorobę psychiczną, żyję w świadomości że choroba wraca. Nie daję rady z tym żyć.

Nie wazne ile razy upadniesz, wazne ile razy sie podniesiesz. Nie pozwol, by problemy Cie przerosly. Pokaz innym ile tak na prawde jestes warta. Masz toksyczna rodzine? Sprobuj choc czesciowo odciac sie od niej emocjonalnie. Kiedy tylko uwierzysz w siebie zrozumiesz ze jestes w stanie zyc nornalnie. Znalezc milosc i przyjazn. Jak na razie nie pozwalaja ci na to toksyczne relacje z matka

Bardzo kiedyś chciałam znaleźć miłość, ale ja już wiem że mi się nie uda.

W jaki sposób odciąć się emocjonalnie?

Skoro twoja matka jest chora psychicznie, to nie nie bierz sobie do serca tego, co ona mowi do Ciebie i o Tobie. Odetnij sie emocjonalnie - nie zwracaj uwagi na jej gadanie i nie kieruj sie emocjami w kontaktach z nia. Skoro jest chora to najprawdopodobniej mowi takie rzeczy by zwrocic na siebie Twoja uwage i Cie zranic.

Tylko, że ja raczej nie jestem jej ofiarą w atakach. Skupia się na innych. Ja miałam 15 lat gdy zachorowała, trwa to już kilkanaście lat. Nie ma takich słów które wyrażają jaki ból i upokorzenie czuje dziecko gdy patrzy na matkę w takim stanie.

Moze Twoja matka chce Cie w pewien sposob "ukarac" za to ze wyjechalas za granice? Jesli tylko masz mozliwosc postaraj sie wyprowadzic. To rowniez pomoze ci nabrac dystansu do tej calej sytuacji i mozliwe ze wlasnie wyprowadzka i terapia pomoga Ci wrocic do rownowagi psychicznej i emocjonalnej

O czym Ty piszesz? Ja wyjechałam?

No nic, dziękuję za te pare minut rozmowy.