Jestem parszywym leniem

Powinnam robić zadania domowe i prace, ale mi się nie chce :o W ogóle nic mi się nie chce, wstaje z łóżka o 15, bo i tak nic lepszego nie znajdę do roboty. Mogłabymw ogóle nie wychodzić z wyra, ale to też nie najlepiej...

Powinnam się wziąć do roboty, ale nie mam żadnych chęci, motywacji. Wszystkiego mi się odechciewa. Nawet z domu nie wychodzę, bo mi się nie chce. Siedzę tylko jak te ciele i nic nie robie. :o Ktoś się wypowie?

nie, nie chce mi sie :O

No trudno, to sama z sobą sobie popiszę. :o Mam bezsenność, a wcześniej miałam depresję, ale kiedy zaczęłam brać leki nasenne to chyba mi wróciła. Na pudełku było tylko ostrzeżenie, zeby ich nie brać w wypadku skłonności samobójczych, więc zniwelowałam to, no i nie wyszło mi na dobre. Z resztą co miałam zrobić, lekarz rodzinny mi je przepisał, a ja chciałam spać. Odstawiłam nasenne jak już praktycznie nie działały, ale teraz znów je biorę, bo męczy mnie bezsensowne leżenie w wyrze. Chociaż najgorsze jest to, ze nieważne, czy pójdę spać o 24, czy o 6 nad ranem to i tak śpię do 14-15.

Jak byłam na lekach to codziennie błagałam mamę, żeby pozwoliła mi nie iść do szkoły i raz się zdarzyło, że mi pozwoliła to spałam do 14. W ogóle zawalam szkołę w tym roku. Miałam średnią 4.2, a teraz będę miała z 3 coś. Na tylu lekcjach słyszałam, że się opuściłam. W ogóle kiedy mam okazję nie iść to po prostu nie idę, chociaż to mnie jeszcze bardziej przytłacza, ale co mam zrobić. Szkoda gadać. :o Okropnie się czuję z tym wszystkim.

ile masz lat?

17

Jestem aktualnie w 2 klasie LO. Dodam jeszcze, że czuję ciągle brak zainteresowania ze strony świata wobec mnie, z wzajemnością.

to tak jak ja :O

Czasem mam ochotę tylko ryczeć, ale i na to już sił brak. Jak mam coś zrobić to robię to na ostatnią chwilę, bo ciągle odkładam zamiast się wziąć do roboty, a potem narzekam, że nie wyszło mi dobrze.

Dlaczego życie nie może być miłe i przyjemne? :( Musimy się nieźle narobić,żeby do czegokolwiek dojść, żeby zapewnić sobie jakikolwiek byt, a potem i tak umieramy i nic z tego nie mamy. Nie mamy nic kompletnie z całego naszego istnienia, moglibyśmy wyłącznie wegetować jako jakiś brudny menel z winem na chodniku, bo po śmierci i tak to nie ma znaczenia. Albo po prostu moglibyśmy się zwyczajnie zabić, zeby skrócić tą bezsensowną pogoń, ale jednak mamy nadzieję, że życie przyniesie nam coś dobrego. To zupełnie tak jak ja, czekam ciągle na jakiś cud, a potem nic z tego nie wychodzi. Nic dobrego nie spotyka mnie w życiu, na dodatek sama sobie szkodzę. Ale jednak zawsze jest ta nadzieja, że jednak los się do mnie uśmiechnie pewnego dnia.

Echh, fajny monolog jestem taka nudziarska, że na moim topicu nawet żaden podszyw nic nie napisze. :(

a co mam napisac? zgadzam sie z tym co piszesz

Nie chodzi mi o Ciebie. Ty akurat jesteś ok, bo przynajmniej czytasz te wypociny ;) ale nikt inny tu nawet nic nie napisał. Jak już mówiłam - świat mnie olewa.

Wzięłam się trochę za lekcje, bo zal mi już siebie. Moja klasa pewnie już wszystko odrobiła, tylko ja siedzę na kafe i się użalam. Chcę mieć z głowy i opier**lać się bez wyrzutów sumienia.