czy siedzac w domu poświęcacie czas dzieciom???

tak sie zastanawiam czy tylko ja jestem wyrodna matką ? mam 3 letnie dziecko , pracuje zawodowo , ale kiedy mam dni wolne od pracy bardzo mało czasu zajmuje sie swoim dzieckiem , zresztą mam wrazenie ze ona lubi bawic sie sama, ja albo wykonuję obowiązku domowe , albo siedze na internecie , moje dziecko w tym czasie sie bawi , rysuje , ogląda bajki, niew wiem dlaczego ale nie chce mi sie nią zajmować , czy cos ze mną jest nie tak??

owszem bawię się ryzuje itp ale nie non stop bo bym nic nie zrobiła po za tym tłumacze dziecku ze mama tez chce poczytać mama też chce posiedzieć na necie bawię sie jakiś czas a potem musi sam trochę jestem matka ale i kobieta która ma swoje zainteresowania potrzeby

córką ( prawie 3 lata ), rysujemy, lepimy, malujemy, puzzle, tańczymy, śpiewamy, robimy teatrzyki itp... Jak musze cos zrobic to mowie, ze albo mi ma pomoc albo w tym czasie ma sie pobawic ( zazwyczaj ze mna gotuja, lata za sierka itp... ) ale nie ma mowy o tym, ze ja czytam albo siedze w necie a ona sie bawi - poprostu ona nie lubi bawic sie sama :( no chyba, za ma czas na bajke to mogr neta odpalic - ale max. 10 min. i MAMO!!! pobawimy sie? :)

ja mam niespelna 1,5 rocznego synka. poswiecam mu caly czas jaki mam po zrobieniu wszystkiego tj gotowanie, sprzatanie itd. chwile dla siebie mam jak spi w ciagu dnia i wieczorem jak zasnie. a tak to bawimy sie wyglupiamy. lubie spedzac z nim czas

ja mam niespelna 1,5 rocznego synka. poswiecam mu caly czas jaki mam po zrobieniu wszystkiego tj gotowanie, sprzatanie itd. chwile dla siebie mam jak spi w ciagu dnia i wieczorem jak zasnie. a tak to bawimy sie wyglupiamy. lubie spedzac z nim czas

Ja mam 1,5 roczną córkę i jestem na wychowawczym. Poświęcam jej 90%czasu. Razem robimy wszystko:obowiązki domowe, gotowanie itd. A potem się z nią bawię albo spacerujemy. I na spacerach jestem jedyną (co mnie nieustannie dziwi) matką, która non stop rozmawia ze swoim dzieckiem. I choć czasem mam dość wiem, że to procentuje. Córka jest niesamowicie rozwinięta i mam nadzieję, że ta relacja, którą sbie budujemy będzie trwała wraz z wiekiem.

Tm miał być dwukropek a nie ta dziwaczna minka.

e gdzie tam cały dzien to jest kombinacja, jak i czym zajać dziecko aby móc cos zrobić. Z rana ogląda bajki- jak ja się zbieram do zycia potem idziemy na pierwszy , dlugi spacer i robimy wiele rzeczy razem na dworze. Potem czas samodzielnej zabawy a ja robie swoje rzeczy potem obowiązkowa zabawa w łożeczki i potem drzemka, wtedy siedze, odpoczywam, jestem na necie jak wstaje to robimy cos razem, tanczymy itd i idziemy na drugi spacer. Wieczorami roznie, ale mąż wraca stęsknony wiec glownie on sie zajmuje dzieckiem

ja tylko czekam zeby maż przejął ode mnie dziecko:)) lubie spędzac z nią czas(z córeczką) ale lubie tez pogapic sie beznamiętnie w tv i pobuszowac w necie:))

Ja mam nastoletnią córkę,a teraz jestem w drugiej ciąży-od kilku tygodni na l4 i jak córka ma teraz wolne to poświęcam jej mnóstwo czasu,choć ona zapewne nie jest tym do końca zachwycona:) Jak była mała i siedziałam na wychowawczym, to poświęcałam jej dużo uwagi,ale potrafiła się sama zająć sobą. Mogłam wszystko zrobić w domu. I choć dużo z nią przebywałam-czytałam, opowiadałam bajki itd,to mogłam wyjść do kuchni ugotować obiad, posprzątać etc. Zawsze chciało mi się nią zajmować. Nie rozumiem takiego określenia.

Nie. Po pracy czas dzielę miedzy mężem, synem i sobą- kolejne studia zaoczne, kurs hiszpańskiego, siłownia, przyjaciele. Jestem osobą, która potrzebuje dużo niezależności, nie wyobrażam sobie ograniczania życia do dziecka. Stania przy garach i prasowania też nie lubię.:)

Wszystko jest jak najbardziej prawidlowo, ja identycznie mam,choc pracuje bardzo duzo,jak i kiedys,(lecz pisze o tych momentach kiedy mialam wolne)ale to glownie dllatego ze moje dzieci jak i twoje bardzo lubialy sie same sobą zajmowac, aby niikt im sie nie wtracal, nie demolowal konspektu zabawy, itd. wiec jesli mialam wolny caly dzien( a bardzo rzadko miewalam i miewam) to i tak nie garne sie do zabaw z nimi.Nic na siłę, nie to nie :p

malemu dciecku ( wtedy , kiedy ono cie najbardziej potrzebuje i najwięcej chłonie )- oczywiscie chodzi o czas madrze spedzony, tym latwiej bedzie wygladac jego dalsze wychowanie. Spedzalam z malymi dziecmi kazda chwile, uczylam , czego sie dało, tłumaczyłam, co w zyciu dobre, co zle. Ktos to powinien zrobic - i to sensownie). Gdy byly w szkole nie mialam zadnych probllemow ani z ich zachowaniem, ani z nauką, bo one wiedziały, czego chcą od zycia.

moje dzieci są zdolne ale jednak niestety leniwe co do nauki,a kazdy mowi ze stac je na owiele wiecej, mimo tego jakis wiekszych problemow nie mam z ich zachowaniem ,szkołą czy tak ogólnie.Fajne dzieciaki z nich,mają swoją charakterystyczną osobowosć, i niech tak pozostanie :)