co ze mną jest nie tak????

powiedzcie mi co ja mam robić. mam 24 lata. Od niedawna mieszkam w warszawie. Zaczęłam studia mgr. Czuję sie tam fatalnie. Nie mogę sie tam odnaleźć. Ciężko mi znaleźć jakichkolwiek znajomych. Obecnie jestem w domu rodzinnym i jak pomyśle o warszawie o tym co mnie tam czeka to najzwyczajniej w świecie płacze. Chce byc silna i nie chce sie poddawać ale nie umiem no nie potrafię. To miejsce nie jest dla mnie:( Czy ja jakaś psychiczna jestem???

ciesz się, że możesz skorzystać z szansy, niektórzy mieszkają w zapadłej wsi i pracy po żadnych studiach mieć nie będą

psychiczna to nie tylko wiochowa. wracaj do grabi.

Nie jesteś psychiczna jak to określilaś. Po prostu nie odnalazłaś się jeszcze. Wiele zależy też od otoczenia, atmosferę tworzą ludzie i często ma to duży wpływ na nasze samopoczucie. U mnie też jest z tym kiepsko. Mam znajomych, ale studiują w innych miastach. Czasem mnie odwiedzają, innym razem ja jadę do nich i jakoś daję dzięki temu radę.

obyście mieli racje bo jak tak dalej pojdzie to nie zamierzam sie meczyc po prostu wrócę do domu i tyle

jakbym czytala o sobie tyle ze ja juz poltora roku nie umiem sie odnalezc zaraz po maturze wyjechalam do uk, do rodzicow poltora roku temu po wakacjach wrocilam do polski, jestem znad morza, chcialam sie uczyc wiec wybralam poznan przez ten caly czas czulam sie strasznie, ciagly placz, ciagle smutna, malo znajomych, nigdzie nie chcialam wychodzic, masakra jakas postanowilam rzucic studia i wrocic do uk i ejstem w koncu szczesliwa

to jest prawdziwy problem. Rozumiem ją bo przechodzę przez to samo. Samotność to moje drugie imię. Nigdy nie potrafiłam odnaleźć się wśród ludzi. Choć byłam dla nich miła i nie raz pomocna to i tak mnie nie docenili.

ja cie doskonale autorko rozumiem ja widze po sobie, tutaj bylam usmiechnieta, ciagle wesola, ludzie chcieli ze mna gadac bo ciagle potrafilam ich rozbawic, naprawde dusza towarzystwa a tutaj w poznaniu? 2 znajome, jedna dawna juz z podstawowki, a druga z pracy a tak to sama w domu dzien w dzien, lipa jak cholera wiec ja cie doskonale rozumiem, jak sie czujesz

A ja nigdy nie byłam duszą towarzystwa. W żadnej grupce nie było mi dobrze. Zawsze traktowali mnie jak 5 koło u wozu.

Boże w końcu ktoś kto wie co czuję:( ja nie chce naprawde nie chce sie nad sobą użalać ale najlepiej czuje sie wsród najbliższych dzieki nim mam siłe. Tutaj wiem że żyję:)

Każdy chce mieć fajnych znajomych i kazdy się dobrze czuje mając ich. Ale cóż...:( Nie każdemu jest to dane.

Ja mam bardzo fajnych znajomych naprawde szkoda tylko ze nie w warszawie, tam jakoś nie mogę sie do nikogo zbliżyc, podchodze do wszystkich z dystansem...do wszystkich i do wszystkiego. NA niczym mi szzególnie nie zależy...Szkoła, praca...jakoś to dla mnie bez wiekszego znaczenia a przecież nie tak powinno być

Ciesz się że przynajmniej gdzieś masz fajnych znajomych. Ja nie mam ich wcale:(

to też nie za fajnie:(