W jaki inny sposób niż przez religię można się pogodzić z tym,że

w życiu to są osoby obce,do niczego niepotrzebne.Jak się pogodzić z tym,że i tak będziesz musiał wśród nich żyć.

wyrzućmy spełeczeństwo na smietnik, kozdy napotkany to smieć, a ty aż tak tych smieci nie potrzebujesz że spedzasz całe lata na namiastce bliskości - kafeterii? :O

Czy ja ich potrzebuje to nie wiem,żeby kogoś tak naprawdę potrzebować to trzeba do tej osoby pasować,inne bzdety o jakimś braterstwie to ściema.Tłumaczę to więc sobie religijnie,że jakaś siła wyższa chciała i chce,żebym dane osoby spotkał.

W książce podróżniczej była taka historia,urzędnik kolonialnej administracji wybrał się z żoną na inspekcję do jakiegoś plemienia,w ramach pracy.Ona w dżungli zachorowała na malarię,zostawił ją pod opieką jakiegoś wodza plemiennego zaprzyjaznionego.Wódz pełen dobrej woli i życzliwości bał się,że małżonka umrze i mąż będzie stratny(żona to własność według murzynów) a mięsa zwłok nikt nie kupi,poderżnął jej gardło i sprzedał mięso okolicznej ludność.Następnie uczciwie wyliczył się z dochodów ze sprzedaży mięsa małżonki.Był bardzo zdziwiony,kiedy został skazany na dożywocie.Czy to jest jakaś przyjemność zadawać się z ludzmi z którymi dzieli kogoś tej skali przepaść.