Tak bardzo bym chciala by ON mnie przytulił....

Tak bardzo bym chciala by ON mnie przytulił.... Wlasnie teraz gdy wszystko sie sypie gdy nie daje juz rady tak bardzo go potrzebuje. Ale on.... On ma mnie gdzies. Przykre. Tak bardzo bym chciala zeby mnie objął swoimi ramionami i zebym poczuła sie choc raz w zyciu bezpieczna i chroniona.... Boże dlaczego ja ciagle o nim myślę... Co on ma w sobie.... :-(

nie mam dzieci

kto on?

Offerma z Łodzi ... :(

ja tez z lodzi jestem, ale nie oferma

Kto? Ktoś ważny... Boże nie wiem co sie ze mną dzieje -tak bardzo tęsknię za czymś czego nigdy nie mialam okazji doświadczyć....

Ach, kiedy ona cię kochać przestanie: Zobaczysz! Zobaczysz obcą własną twarz, Jakie wielkie oczy ma strach; Zobaczysz wszystko to samo, Co ja.

"I wiedziała, że nie jest kochana. Ale sama kochała w takim stopniu, że jej uczucie starczałoby dla nich obojga.."

a kochasz mnie???

"Łatwo jest cierpieć z powodu miłości do bliźniego, do świata czy do dziecka. Ten ból stanowi część życia i takie cierpienie jest szlachetne, wysublimowane. Łatwo jest cierpieć dla jakiejś sprawy, dla jakiegoś powołania, gdyż od takiego bólu tylko serce rośnie. Ale cóż właściwie znaczy cierpieć dla mężczyzny? Zupełnie nic. Jedynie życie staje się podobne do piekła. Ani wielkie, ani szlachetne ot, zwykła marność."

kochasz?

"Czasem nawet cisza wydaje się głośna, a kwiaty bywają mniej zielone, i słońce mniej ciepłe, i deszcz w ogóle nie mokry. A wszystko przez to, że pobawiłam sie w miłość."

"..od dzisiaj jestem wolna. Od dzisiaj już Cię nie kocham. Tylko muszę to jeszcze zapamiętać..."

"Tak... Szczęście przyjść chciało, lecz mroków się zlękło. Ktoś chciał mnie ukochać, lecz serce mu pękło."

"To taka nieszczęśliwa miłość, która ciągnie się przez lata.. On nieświadomy i ta głupia małolata."

ciekawe co jeszcze kobito

"Nie zasłużył na to, aby wiedzieć, że go kocham..."

"Zawsze, gdy telefon nie dzwoni, wiem, że to Ty... "

a kochasz go?

"Widzisz jak nam spierdala szczęście?"

Oczy tej małej, jak dwa błękity, myśli tej małej - białe zeszyty, a on był dla niej, jak młody bóg, żebyż on jeszcze kochać mógł... Pociągi poodchodzą i statki - ona nie wróci do matki. Kto by uwierzył w całym Makowie, że dla niej światem był jeden człowiek? Przez niego więc siebie zabiła ta, co z miłości tańczyła... Bóg jej wybaczył czyny sercowe i lody podał jej malinowe. Oczy tej małej, jak dwa błękity, myśli tej małej - białe zeszyty, a on był dla niej, jak młody bóg, żebyż on jeszcze kochać mógł... Posłuchaj niewierny kochanku, co nienawidzisz poranków: wróci do ciebie jeszcze ta trumna, gdzie leży twoja kochanka dumna. Bo taki, co kochać nie umie - przegra, choć wszystko rozumie. Bóg cię pokarze swą nieczułością za to, żeś gardził ludzką miłością. Oczy tej małej, jak dwa błękity, myśli tej małej - białe zeszyty, a tyś był dla niej więcej niż Bóg, pokłoń się do jej martwych nóg..."

jezuuuuuu

Ty nad wszystkie anioły mądry i wspaniały, Boże przez los zdradzony, pozbawiony chwały, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! O Ty, Książę wygnania, mimo wszystkie klęski Niepokonany nigdy i zawsze zwycięski, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Głuchych mroków podziemia wszechwiedzący królu, Lekarzu dobrotliwy ludzkich trwóg i bólu, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Któryś rzucił w pierś nawet najlichszych nędzarzy Skrę miłości, co Raju pragnieniem się żarzy, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Który Śmierć zapłodniwszy, swą oblubienicę, Zrodziłeś z nią Nadzieję, szaloną wietrznicę, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Który w oku skazańca zapalasz błysk dumy, Że patrzysz z szubienicy wzgardą w ludzkiej tłumy, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Który znasz najtajniejsze ziemskich głębin cienie, Gdzie zazdrosny Bóg drogie pochował kamienie, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Który wzrokiem swym jasnym przejrzałeś metale Od wieków śpiące w głuchym, mrocznym arsenale, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Który chronisz od śmierci i zgubnego strachu Lunatyków błądzących po krawędziach dachu, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Który starym pijaka kościom niepożytą Giętkość dajesz, gdy wpadnie pod końskie kopyto, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Któryś człeka słabego, by mu ulżyć męki, Nauczył proch wyrabiać i dał broń do ręki, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Któryś piętno wycisnął, co hańbą naznacza, Na czole bezwstydnego chciwca i bogacza, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Który sprawiasz, że kobiet upadłych wzrok pała Uwielbieniem łachmanów i chorego ciała, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Pochodnio myślicieli, kosturze wygnańców, Spowiedniku wisielców i biednych skazańców, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Ojcze przybranych dzieci, których Boga Ojca Gniew i mściwość wygnały z rajskiego Ogrojca, O Szatanie, mej nędzy długiej się ulituj! Modlitwa Chwała tobie, Szatanie, cześć na wysokościach Nieba, gdzie królowałeś, chwała w głębokościach Piekła, gdzie zwyciężony, trwasz w dumnym milczeniu! Uczyń, niechaj ma dusza spocznie z Tobą w cieniu Drzewa Wiedzy, gdy swoje konary rozwinie, Jak sklepienie kościoła, który nie przeminie!

grono.net.pl

wystraszylas autorke