Zrezygnowałam z koleżanki.....

A znajomość trwała naprawde długo. Zawsze byłam przy niej - kiedy rozeszła sie z facetem, kiedy brakowała jej kasy na lekarstwa dla dziecka, kiedy brakowało jej na dentyste, kiedy po prostu trzeba było jechać i z nią posiedzieć... W sumie zawsze więcej dawałam - i nie było mi z tym źle, bo Ona pomogła mi kiedy urodziłam dziecko - miałam depresje i przyjeżdzała zajmowac sie moją córką - i tego jej nie zapomne, ale.... No właśnie, jest juz jakies ale. Córka ma juz 19 miesięcy - i nawet jej nie pamieta, bo w ogole mnie nie odwiedza. Przeprowadziłam sie do swojego domku i mieszkam od 3 miesięcy a Ona do tej pory mnie nie odwiedziła. Zawsze kiedy dzwoni mówi o swoich problemach - brak pracy, choroba dziecka, brak kasy itp itd, ale w sumie mnie nie wysłuchuje - bo wg niej pewnie mam wspaniałe zycie i żadnych problemów... Juz własciwie nie mam ochoty z nią rozmawiać, bo cokolwiek powiem wydaje mi sie że juz mówie nieszczerze. Ona ma cały czas pod górke, ale WSZYSTKO WIE LEPIEJ. Moze gdyby czasem spuściła z tonu i posłuchała rad innych ludzi to czasem łatwiej by jej było pokonac przeciwności losu - ale NIE, ONA WIE LEPIEJ. Kiedys miała widoki na dobra prace. I zamiast trzymać sie tego (Ona nie wiedziała że jest na okresie próbnym) to stwierdziła że ta praca to tylko jest pewnie dorywczo i nic z tego nie bedzie, a ja po fakcie dowiedziałam sie ze miała byc przedstawicielka powaznej firmy i miała dostać słuzbowe auto gdyby sie sprawdziła - ALE ONA WIE LEPIEJ! Pewnie Wam sie nie chce tego czytać, a ja musze sie tylko wygadać.... Rezygnuje. Nie chce mi sie juz do niej dzwonić, pisać i w ogóle przejmowac sie jej sprawami. Swoim zachowaniem (wiele innych sytuacji) doprowadziła do tego ze rezygnuje z tej znajomości.... jest mi smutno bo skreslam wiele lat, ale cóz...