To już przeszłość i coś chyba bez znaczenia

ale cały czas myślę o tej jednej osobie. Nie żebym była jakaś sentymentalna, romantyczna, nie uzależniam się od innych, ale mimo to ten ktoś ciągle jest w mojej głowie. Poznałam go kiedyś na studiach, byliśmy znajomymi, ale potem tak się złożyło, że pochorowałam się i musiałam przerwać naukę na rok. I od tej pory już się nie widzieliśmy. Trudno, takie jest życie - mnie układa się ono całkiem dobrze, mam swoich ludzi, pracę, studia itp. Mimo to z jakiegoś powodu tęsknię. I nie mogę sie zakochać w nikim innym. Każdego mężczyznę porównuję z tym duchem z przeszłości, w każdym doszukuję się podobnych cech. Czy wy też kiedyś spotkaliście kogoś takiego, o nikim nie da się zapomnieć?

Chciałabym go jeszcze kiedyś w życiu spotkać...

nie zapomina się miłych wspomnień...każdy wyrazisty człowiek pojawiający sie w twoim zyciu cos w nim odciśnie... po co to wymazywać? Rozumiem, że wymazuje się zdarzenia, które przyniosły ból... ale jesli przyniosły coś co warto zapamietać, to zostaje. Chore jest tylko to porównywanie :D

Owszem, ale jeszcze nigdy nie myślałam o kimś tak intensywnie po tak długim okresie czasu. Jasne, pamiętam wiele twarzy, mam z nimi jakieś skojarzenia, ale nie wywołują one we mnie aż takiej tęsknoty. Zawsze byliśmy jedynie znajomymi, nasz kontakt nie był jakiś bliski ( czysto studencka znajomość, pogaduchy na okienkach, nie żeby się umawiać po zajęciach). Jednak najwyraźniej nawet to wystarczyło, żeby się zauroczyć. Porównania są głupie, zgadzam się. Mimo to zauważyłam, że ciągle zwracam uwagę na mężczyzn w jego typie - czyżbym szukała w nich cząstki tamtego?

Może jeszcze ktoś coś powie... Nigdy nie mieliście podobnie?