Początek roku i chęć porzucenia wszystkiego co dotychczasowe

Skonczylam niedawno 23 lata i doszłam do wniosku, że nie podoba mi się to, jak żyję. Ciągły stres, brak satysfakcji, presja innych "musisz to, musisz tamto", próby dogodzenia wszystkim z wyjątkiem siebie samej. I ta cholerna depresja. Bo nie jestem taka jak inni, bo nie osiągnęłam zbyt wiele. Ileż to razy tak źle o sobie myślałam, widząc uśmiechnięte buzie koleżanek. Ja nie miałam się czym cieszyć. Od lat chora na depresję i schizofrenię, nieudacznik, który co chwilę przerywa studia z powodu powracających wspomnień ze szkoły, uważana za tępą i niepotrzebną, bez szans na miłość... I ciekawe jak tu żyć, co? Być wiecznie tłem dla tych wszystkich wzorowych przedstawicieli młodego pokolenia? Tak żyłam do tej pory. Ale wraz z Nowym Rokiem wszystko zmieniam. Zapisałam się na terapię, potem planuję wyjechać i zacząć wszystko na nowo. Nie widzę dla siebie miejsca tutaj, wśród ludzi, dla których zawsze będę do niczego...