MUSZĘ SIĘ WYŻALIĆ, BO ZUPEŁNIE NIE MAM KOMU...

-Rozpoczęłam studia, kierunek ścisły, ledwo daję radę, nie radzę sobie z matematyką i przedmiotami ścisłymi. Atmosfera na studiach jest straszna- ludzie w ogóle sobie nie pomagają, jest wyścig szczurów, zero integracji,zgrania. Nie mam tam przyjaciół, co mnie przytłacza. - Mam anemię, chodzę senna, przeszkadza mi to w nauce, bo ciągle zasypiam nad książką :-O - Nie układa mi się z chłopakiem, którego bardzo kocham, jestem o niego strasznie zazdrosna, jak tylko się do mnie nie odzywa to moja wyobraźnia już gra,że mnie zdradza itd... Ciągle myślę, czy mu się nie znudziłam, czy mnie nie zostawi. Jak powiedziałam mu o swoich wątpliwościach to powiedział,że gadam głupoty. - Nie mam czasu nawet o siebie zadbać, ani zrobic te badania krwi, które powinnam zrobic wieki temu :-O Odechciewa mi sie wszystkiego

offerma ;)

no to moze jakies twarde postanowienie od poniedzialku?? - wizyta w labo i u lekarza - powazna rozmowa z chlopakiem?? Co ty na to?

nie interesuje? Pierwsza sprawa, to zmień kierunek albo nie studiuj. Przecież nie wszyscy muszą być magistrami. Wygląda na to, że ogólnie postrzegasz sie za osobę mało atrakcyjną, bezwartościową. Może jakiś psycholog? Bo popadasz w jakąś paranoję jak widzę. Czas się wziąć za siebie?

z nudowc albo z tancow w Tobie hormonow szukasz w chuju kosci. mimo ze zapewne skoro studiujesz to juz wiesz ze nawet w najtwardszym ich nie ma

studiuję ekonomię, ale mam jej dosc

to powinnas wiedziec , ze lepiej miec dlugi niz krotki

up

up