kobiety siedzące w domu "nic" nie robią

i nikt mi nie wmówi, że jest inaczej :) pół roku temu zdecydowaliśmy z mężem, że skoro i tak zrezygnowałam z drugiego etatu (ze względu na dzieci) i pracuję tylko w jednej firmie, w której nie zarabiam kokosów, to lepiej będzie jeśli zostanę w domu. Maż jest w stanie nas spokojnie utrzymać (na szczęście). Codziennie ogarnę mieszkanie, raz na dwa-trzy dni posprzątam porządnie, codziennie podam ciepły obiadek, wypiorę, wyprasuję, nawet śmieci zaczęłam wynosić, choć nigdy wcześniej tego nie robiłam. Mężowi zostaną ewentualnie jakieś usterki do naprawy i codzienne śniadania, bo mi się nie chce wstawać o 5 rano. Wszystko w domu jest zrobione, my mamy czas na spacery, mąż wraca i nie ma żadnych obowiązków (wcześniej, gdy pracowałam na 2 etaty to on wszystko robił), ja jestem mniej nerwowa, bo nie żyję w stresie. I jak słyszę, że kobieta w domu to jest tak wiecznie zapracowana to mi się śmiać chce :) Oczywiście nie zgadzam się, że nic nie robi, bo to tez nie prawda, ale o ile mniej stresu i obowiązków jest, gdy nie trzeba o 5 rano wstawać!

A dlaczego myślisz, że skoro ty tak masz to wszystkie tak mają? :O Moja bratowa nie pracuje od lat, mają 3 dzieci i dom ze sporym ogrodem i ona cały czas coś robi- nie to może, że się całkiem zamęcza i nie sypia, ale ma sporo do zrobienia. Obiady, sprzatanie, pranie, prasowanie, poza zimą to jeszcze praca w ogrodzie, pomóc dzieciom w lekcjach. Jak widzisz różnie to bywa

mam dwoje dzieci i ogródek, w lecie zabiorę dzieciaki na ogródek i będziemy razem się "bawić' w ogrodników. Pewnie każdy ma inaczej, troje dzieci to też nie dwoje, dom to nie mieszkanie, a ogród to nie przydomowy ogródek, ale mam wrażenie, że kobiety się nad sobą uzalają...

moja bratowa akurat się nie użala, to typ wulkanu energii i nie wyobrażam sobie jej całymi dniami leżącą w spa czy opalającą się w ogrodzie :) to typ aktywnej babki, której ciągly ruch i praca sprawia radość. Ale zgadzam sie że są i takie, które narzekają

a ja jak widać nie pisałam o Twojej bratowej :)