smutno mi bo zycie jest takie puste i szare

mam 25 i jestem kobieta,mloda absolwentka nietechnicznego kierunku,czyli wiadomo-lipa z praca.. wiec jesli chodzi o prace to moge liczyc na marne grosze i zasuwanie po 14 godzin... jesli chodzi o zycie uczuciowe bo sami beznadziejni faceci zostali do wziecia,ew tacy,ktorzy hobbystycznie wykorzystuja..zreszta nie jestem piekna a tylko takie maja szanse ... jestem chora..duzo czasu spedzam leczac sie... mieszkam sama,doskwier ami samotnosc ale nie jestem w stanie zmusic sie to bycia z kims kogo nie kocham stracila m nadzieje,ze zycie sie ulozy nie mam pieniedzy wiec jak mam sobie kupic erzats szczescia jakimi moglyby dla mnie byc z cala pewnoscia podroze... nie wiem co robic dalej...

a na końcu śmierć, trumna i hymn pogrzebowy, i tylko płaczki idące za konduktem czemuż ach czemuż

otwórz się na blizniego nawet gdy Ci na pierwszy rzut twego oczęcia nie specjalnie wypadł. moze to super ktoś kto Ci wiarę w życie wróci...

jak nie masz nic to wyjeżdzaj z kraju, za granicą zarobisz, poznasz ludzi, jakbym nie miała życia ułożoego też bym zwiewała

ja też mam takie życie ale to zmienie

To smutne co piszesz ale spróbuj spojrzeć na wszystko z zupełnie innej strony. Popatrz na atuty jakie masz. Jesteś młoda , po studiach , nie jesteś jakąś pustą barbie a więc masz zalety. Z mężczyznami jest różnie i nie zgodzę się , że zostali tylko tacy , którzy chcą Cię wykorzystać. Rozglądnij się za jakimś fajnym chłopakiem i przede wszystkim ucz się optymizmu bo jak widzę jest Ci bardzo potrzebny.

Ja jestem sam bo myślę że żadna nie zechce mnie ze względu na moją chorobę :O