Kocham go lecz nigdy nie będziemy razem

czy największą miłością w życiu człowieka jest zawsze ta niespełniona? Kocham go od pierwszego wejrzenia, choć na początku to była niewyobrażalna wręcz chemia. Iskry leciały, atmosfera między nami była nie do zniesienia przepełniona erotyzmem. Potem przeszło to we wzajemną troskę, czułość i... po prostu miłość. Jego "kocham Cię" obracałam w żart, dotyk- niby przypadkowy ale do którego tak dążył, pocałunki... zwierzaliśmy się naszej wspólnej przyjaciółce ze swoich uczuć, każde z osobna i chyba nikt nie wierzył kiedy nasze drogi rozeszły się w tamtym roku. A ja nie mogę przestać o nim myśleć. I oto za tydzień spotykamy się starą paczką, będzie i On. I mam świadomość, że pewnie jemu już dawno przeszło, może pojawiła inna, jednak jakaś część mnie należy do niego i serce mi drży na samą myśl że nasze spojrzenia znów się spotkają. czyż to nie jest miłość?