Zbrałam smoka

Postanowałam zabrać dziś córce smoka. Obciełam go wyjaśniłam, że się zepsuł. Przyjęła to ze zrozumieniem. Powiedziała "dydy be papa". I się zaczęło. Jak ona się darła, krzyczała płakała przed snem(smoka ma tylko do spania). Łkała, szlochała, nie było mowy nawet o położeniu się. Waliła o szczebelki, łzy leciały, smary, krzyk i rozpacz. O smoku nawet nie wspomniała, bo zrozumiała, że jest zepsuty ale nie potrafiła się z tym pogodzić a już na pewno zasnąć. Ustąpiłam niesety i dałam drugiego bo nie mogłam patrzeć na tą okropną rozpacz. Obawiam się czy nie przegapiłam właściwego momentu na zabranie smoka. Kiedyś nam się zgubił przed snem i zasypiała bez. Trochę pokwiliła ale zasnęła by. Niestety smok się wtedy znalazł. Co robić? Próbowac znowu i pozwolić jej tak rozpaczać czy odczekać z miesiąc i spróbować?

Dzięki za radę.

a ile ona ma?

Jesteś obrzydliwe słaba i niekonsekwentna :O A byłaś tak blisko, to spierdoliłaś.

19 miesięcy.

a czy to ma znaczenie? Moja siostra jak była mała musiała mieć smoczek, bo była wielka histeria. Mama skapitulowała i jej go nie zabierała. A mała sama w końcu go wyrzuciła. Są dzieci co nie lubią smoczków, a są co lubią. czy jest sens na siłe z tym walczyć?

zamiast pokazywac ze sie popsul powiedz jej, że jak dziecko jest juz za duze na smoka to przychodzi smokozabieracz i zabiera wszystkie smoczki i nawet jak kupisz nowy to smokozabieracz tez go wezmie bo jest juz za duza, a jak jej tak tniesz i mowisz popsuty to ona wie ze albo znajdzie sie nie popsuty albo upisz nowy, dzieci sa madre.. odczekaj z miesiac i zagadaj o smokozabieraczu

Problemem nie był sposób zabrania smoka. To zaakceptowała, że się popsuł. Problemem było to, że dążyła niemal do samozagłady nie mogąc bez niego zasnąć.

spróbuj powoli go eliminować - wyjmuj jak uśnie po 5 minutach, potem wcześniej i tak aż się przyzwyczai usypiać bez - powolutku bez stresu do tego podchodź - albo czekaj aż sama dojrzeje że go nie potrzebuje - widać to jeszcze nie ten moment