spotkalam swoja pierwsza milosc-idiotka!!

czemu ja jestem taka beznadfziejna, zueplenie nie ma o czym gadac, na dodatek ja bylam mega skrepowana, usmiechalalm sie glupio, zamiast byc normalna. jezu, jak ja sie wtsydze. zdalam sobie sprawe, ze moje relacje d-m to dno.

E tam dno od razu. Zależy Ci żeby dobrze wypaść, to się usztywniasz mimo woli- jak i każdy w takiej sytuacji.:P

to jest dno, totalnie. nienawidze tego.

Ponoć z czasem ten rodzaj wstydu mija. Nie przejmuj się na zapas.

z czasem?to bylo 9 lat temu:O

to ja,;[p,

U, to jednak nie zawsze mija... :P Myślałam, że mówisz o jakimś ostatnim zdarzeniu, a Ty tęsknisz do starej lov. Musiał mocno zawrócić Ci w głowie, że aż do tej pory go rozpamiętujesz. :P

no w koncu pierwsza milosc, zjebal mi zycie, wiec raczej za nim nie tesknie, ale mimo to, po prostu ogarnia mnie stres jak go widze i tyle, a uczucia juz nie ma jakies 6 lat.

Było minęło. Machnij ręką na stare lata i nie zawracaj głowy jakimś byłym, niedoszłym, do którego już nic nie czujesz.(O tak->) A co takiego Ci zrobił, że mówisz o nim tak negatywnie? :P

to spoko chlopak, ale ja wtedy jako gowniara sie w nim na maksa zakochalalam, z reszta ja jemu tez nie bylam obojetna, jednak zerwal znajomosc, bo stwierdzil, ze nie mamy o czym gadac. zostal mi uraz i teraz wciaz mam opory przed wejsciem w zwiazki, spotykaniem sie z facetami i jestem od tego momentu chronicznie sama.

Nie ma rady, pierwsze lov pozostawiają albo miłe wspomnienia, albo zadry w sercu na całe życie. :P Może w końcu otworzysz się na jakiegoś innego chłopa, to było wszakże 9 lat temu- szmat czasu (utarty frazes mówi, że czas leczy rany). :P

bo leczy, ale dla moich kompleksow i niskiej samooceny to byla kropla, ktora przelala czare goryczy i jestem teraz jak skala, uciekam. faceci, ktorzy sie mna interesowali, a ktorych ja odrzucalalam pewnie maja mnie za dzikuske i ostra patole:P, bo ciagle uciekam, nie daje sie do siebie zblizyc, odmawiam notorycznie spotkan, haha. masakras jakas.

E tam ostrą patolę, nie przesadzaj. :D Pewnie sobie myślą, że nie mają u Ciebie szans, albo nic nie myślą, tylko szukają innej bez większego zastanowienia. Umów się w końcu z jakimś, spróbuj przełamać dziewięcioletnie lody. Po takich przykładach jak Twój widać, że pierwsze miłostki są b. ważne, bo pozostawiają ślady na całe życie. Potem człowiek latami rozpamiętuje, co by było gdyby, wzdycha i się zastanawia cóż poszło nie tak. :P

ja za nim juz dawno nie wzdycham, leczylam sie z tej krotkiej ale jakze dla mnie znaczcej znajomosci 3 lata i teraz juz zostal tylko zal, nawet nie wiem, czy do niego,bo mial prawo do swojej oceny, czy wlasnej decyzji. i mial 100% racji, nie mielismy o czym gadac, bo ja glupia z nerwow nie moglam wykrztusic slowa. mam zal tylko, ze jest jak jest i tyle i boje sie, ze zostane na zawsze sama.

No nic, ja tam żadnych filozofii nie będę tutaj tworzyć, bo sama się nie raz wstydzę jak cholera. W każdym bądź razie jakbyś wyszła tym spotkaniom na przeciw, to może stopniowo by się coś zmieniło i zobaczyłabyś, że nie taki diabeł straszny, jak go malują. Życzę Ci, żebyś się w niedalekiej przyszłości przełamała. Tymczasem nie zamartwiaj się, że zostaniesz sama, boś zapewne młoda i pełna zacnych przymiotów, a życie dopiero przed Tobą.

Dlatego najlepiej jak pierwsza miłość jest udana i trwa na zawsze

tak, zycie przede mna, ale odrzucam fajnych facetow, los mnie pokara:P i pewnie zwiaze sie z jakis debilem, albo wlasnie bd sama.