NIE radzicie sobie w POLSCE, możecie wyjechać na HAITI-obywatelstwo gwarantowan

**Mówią na nich po kreolsku -blanc- albo -polone-, czyli -biali- albo po prostu -POLACY-. To Haitańczycy, którzy mają jaśniejszą skórę, a także bardziej europejskie niż negroidalne rysy twarzy. Kilkadziesiąt lat temu w okolicach miejscowości Cazale w środkowej części Haiti można było jeszcze natknąć się na jasnowłosych i niebieskookich Mulatów, którzy wywodzili swoje pochodzenie od polskich dezerterów z napoleońskiej armii. http://tnij.org/pbf4 W opowieściach mieszkańców Cazale o polskich korzeniach nie ma żadnego oszustwa. W czasie wojny o niepodległość Haiti w początkach XIX wieku na wyspie służyło kilka tysięcy Polaków wysłanych przez Napoleona do tłumienia rebelii niewolników. Dowodził nimi Mulat i generał napoleoński Władysław Jabłonowski, syn Konstantego Jabłonowskiego i francuskiej arystokratki Marie Delaire, która miała romans z którymś z czarnoskórych służących. http://www.youtube.com/watch?v=gjGrm8CTM4U Kilkuset Polaków przeszło na stronę buntowników po tym, jak francuski generał Rochembeau kazał im zakłóć bagnetami setki bezbronnych jeńców, z których wielu miało ledwo 12 lat. Młoda haitańska republika doceniła ten gest. ** _______________________________________________________________ Po wypędzeniu francuskich sił ekspedycyjnych i przejęciu władzy przywódca rebelii Dessalines napisał konstytucję Haiti, której punkt 13 gwarantuje obywatelstwo każdemu Polakowi, który o to wystąpi _______________________________________________________________ Paradoks polega jednak na tym, że ta zapomniana przez Boga i ludzi karaibska republika jest związana z Polską bliżej niż jakikolwiek z egzotycznych krajów, których losowi od czasu do czasu poświęcamy naszą zbiorową uwagę. To tam dogorywała silna w Polsce napoleońska legenda, która zamiast do kraju zaprowadziła żołnierzy Legii Naddunajskiej na wojnę z niewolnikami i wyzwolonymi Kreolami, chcącymi zerwać zależność od kolonialnej Francji.** ;)

Rzuca sie w oczy fakt, ze ci czarni Polacy bardziej szanują polskość niż wielu rodaków żyjących w niej. Spelniają się słowa, że najbardziej się ceni to co się straciło lub czego się nie ma... Ale bardzo miło wiedzieć, że są ludzie w świecie którzy kochają naszą ojczyznę mimo, że nigdy jej nie widzieli i z dumą poczuwają sie do polskości. Pozdrawiam