czy was tez prześladuje na codzień pech ?

mam takiego pecha na codzień, w takich normalnych codziennych sprawach że momentami psychicznie już ledwo wyrabiam, bo mam wrażenie, że to się dzieje specjalnie. Już momentami dochodzę do takiego stanu że wydaje mi się, że "losowi" zalezy na tym by mnie jak najbardziej dobić. jak gdzies wychodzę ubiorę się , to czesto przed samym wyjsciem cos mi sie ubrudzi. uciekaja mi sprzed nosa autobusy. idę gdzies na przykład do bankomatu , to akurat jest nieczynny. itp a dziś pech przeszedł sam siebie, nawet za granice absurdu. stojac przed umywalką w łazience, z kieszeni wyślizgnął mi się telefon i wpadł prosto do kibla. wyjęłam go szybko osuszyłam suszarką, ale i tak jest do wywalenia.

na co dzień - piszemy osobno! :-D A serio - nie przesadzaj. Po prostu na negatywne rzeczy bardziej zwraca się uwagę. Podejrzewam, że pozytywnych było więcej.

o i dodam że ostnio też coś kleiłam, nie czułam ani nie miałam brudnych rąk od kleju. potem wzięłam do ręki branzoletkę i akurat chwyciłam za najaśniejszy perłowy koralik i palec mi sie przykleił , a potem został ślad którego jak starałam sie zmazać zmazała sie powieżchnia koralika, a dodam że sam koralik kosztował 99zł. z całej branzoletki inne koraliki były srebrne wiec po dotknieci nic by nie było. a akurat pech ciciał że dotkęłam perły i do wywalenia, popsuty.

własnie , ogólnie w życiu mi nie wychodzi, staram się coś zrobić, to zawsze coś stoi na przeszkodzie. na czymś mi zależy to zawsze coś się stanie bym akurat nie zdążyła. wybierałam się kiedyś do łodzi, na ważny egzamin i akurat w tym dni pierwszy raz tej zimny spadł duzy śnieg , zawierucha , śnieżyca i mróz. akurat w ten ważny dzień i nie dojechałam.

no ale to nie są wielkie nieszczęścia.

a i dodam że nie zawsze tak było, mam tak mniej wiecej od 2-3 lat. może jestem, nie wiem jakaś opętana , czy co? przez złego ducha - choc sama nie wierze w takie rzeczy, to jestem momentami już tak sfustrowana, że nie wiem co o tym myśleć.

wiem , że nie są to wielkie nieszczęścia. ale jak codziennie na każdym praktycznie kroku coś cię spotyka, jest to trudne do zniesienia. coś się wylewa, tłucze, spada. coś gubisz, nie mozesz znaleźć jak sie spieszysz. to są takie małe igiełki , ale jak ci sie to zbiera i zbiera jest nie do zniesienia.

musze przyznać, że też tak miałam przez jakiś czas, po kontakcie z pewną sektą. Co ciekawe, przez parę lat, zawsze jak wychodziłam z domu to psuła się pogoda, codziennie! Kiedy się myłam i ubierałam, na dworze zbierały się chmury a jak wychodziłam, juz padało.

ja z żadnymi sektami nie mam do czynienia. z kościołem juz w sumie też nie. może to moja nad interpretacjia, ale jakiś czas po śmierci mojej matki tak sie dziać zaczeło bardziej niż wczesniej , choć za jej życia też nie było u mnie różowo w życiu. czytałam gdzieś , że pewni psycholodzy uważają że ludzie chorzy na depresję, są opętani przez duchy które robią wszystko by tych ludzi doprowadzić do samobójstwa - nie wierze w takie rozumowanie, bo wiem że przyczyną depresji jest co innego. ale biorąc ten , wrecz momentami aż już niesamowity pech, zaczełam się zastanawiać też i nad tą opcją.