Podoba mi się mój psycholog

Młody, przystojny, empatyczny, wrażliwy, uprzejmy. Ujął mnie sobą od pierwszego spotkania, teraz pomaga mi w walce z depresją i fobią społeczną... Wszystko to brzmi pięknie, ale co z terapią? Ta rodząca się fascynacja wszystko psuje...

a slyszalas o tym, ze klienci b. czest zakochuja sie w swoich terapeutach/psychologach?

to czeste i normalne, zwierzasz sie z osobistych spraw, ten ktos poswieca ci uwage - no i sie zakochujesz

przeciez to prowo ;P

Dla mnie to nowa sytuacja. Dotychczas chodziłam zawsze do psychologów płci żeńskiej i w życiu nie podejrzewałabym, że ten oto napotkany mężczyzna wywrze na mnie aż tak spore wrażenie. Boję się, że zauroczenie przeszkodzi mi w terapii, która obecnie jest dla mnie priorytetem...

Tacy mężczyźni wzbudzają tyle zaufania w kobietach...

zawsze mozesz sie podzielic z nim swoimi odczuciami

No chyba, ze liczysz na cos wiecej Masz partnera?

Żadne prowo. Samo życie, po prostu;)

Niestety on jest żonaty :(

jak nie prowo to napiszę : przecież to jego praca, za to mu płacą, to tak jakby kobiety sie zakochiwały w lekarzach którzy pięknie założyli im gips :D

czkawka i co z tego, ze mu placa? autorka moze zdawac sobie sprawe, ze to nie jest obustronne a jednak byc zakochana

Męczy mnie to. Gość jest żonaty i nie mam u niego żadnych szans. A ja mam dość nieodwzajemnionych uczuć. Całe życie byłam odrzucana przez ludzi, nigdy nie miałam chłopaka, bo zawsze zakochuję się w nieodpowiednich:( To "coś", co czuję do niego bardzo utrudnia mi terapię, bo zamiast myśleć o zmianie samej siebie, martwię się, jak będę odebrana przez niego. Czuję potworny wstyd za każdym razem, kiedy opowiadam mu o problemach - on taki fajny, ułożony, a ja zwyczajny nieudacznik....

Najchętniej bym rzuciła terapię, ale no kurcze... znowu tak uciekać...

dlatego ja nigdy nie pójde do psycho bo mam tendecje do zakochiwania sie w facetach szczególnie starszych