Unikam ludzi, bo za bardzo lubią ingerować w moje życie.

Tego nauczyłam się podczas mojego życia. Żeby raczej stronić od ludzi niż do nich wychodzić. Co kogoś poznam, czy spotkam, zaraz wypytuje, daje "dobre rady", komentuje i ocenia. Ludzie mnie poznają, i zwyczajnie mają jedną osobę więcej, żeby o niej pogadać za jej plecami. Po co to komu? Po co wam setki znajomych? 99% ma was w dupie i widzi w was tylko 'ciekawostkę' i urozmaicenie, temat do plotek. Po co wam konta na nk albo fb? Po co dawać innym okazję do podglądania waszej prywatności? Ja staram się ograniczyć liczbę znajomych i przyjaciół do tych najbardziej wartościowych. Nawet jak na ulicy spotkam znajomego ze szkolnych lat od razu słyszę pytania głeboko wkraczające w moją prywatność + często tekst,"przepraszam ze tak wypytuje, ale nie znalazłem twojego konta na facebooku". No kurwa. Skoro go nie mam, to widocznie nie zamierzam się wszystkim ze wszystkimi dzielić. Ostatnio szłam z chłopakiem, spotkałam znajomą z liceum (które już dawno skończyłam), podeszła i zaczęła bezczelnie wypytywać, czy to mój chłopak, ile jesteśmy razem, czy planujemy wspólną przyszłość. Jak się dowiedziała że jesteśmy razem 6 lat, to bezczelnie rzuciła tekstem, że w takim razie mamy dziecko. "nie, nie mamy"," uuu to tak sami z siebie ze sobą wytrzymujecie?" powiedzcie czy ludzkie wścibstwo i bezczelność ma granice?

dlatego teraz chodzę po ulicach w przebraniu don Pedra.

tak tak, a teraz proszę o wypowiedzi ludzi z psychiką dojrzalszą od psychiki 12 latka

myslę tak jak Ty, ludzie sa okropni

Masz wyjątkowo nieciekawych, prymitywnych znajomych. Albo do tej pory pozwalałaś na taką nadmierną poufałość. W życiu nie spotkałam się z taką ingerencją w moje prywatne życie