Alkoholizm w mojej rodzinie

Cześć. Chciałam się Wam pożalić. Nie musicie odpisywać na mój temat, piszę tu bo już nie mam siły żyć. Od dzieciństwa borykam się z alkoholizmem ojca, mama zmarła gdy miałam 9 lat :(. Mam dwóch starszych braci, którzy przez 10 lat mojego życia po śmierci mamy mieli mnie w dupie. Potem sobie nagle przypomnieli jak zaczęło im się życie walić, dziś mam 24 lata, mój ojciec dalej jest alkoholikiem, choć pije dziś więcej niż kiedykolwiek... Mój brat poszedł w ślady tatusia, rozwiódł się przez to z żoną, choć początkowo utrzymywał że ona ma kochanka. Po czasie wyszło, że ma problem z alkoholem, wylądował na ulicy. Pomogłam mu, załatwiłam mieszkanie, płacę za to mieszkanie, załatwiłam mu odwyk, bo twierdził, że chce zerwać z nałogiem i przestań pić, odzyskać żonę i syna. Pomogłam mu. Oczywiście z nałogu nie wyszedł, odbierałam go z izby wytrzeźwień, z policji, z ulicy, ze szpitala.... Teraz jest po 3 odwyku, myślałam że się pozbiera, ale jednak dziś znów zaczął pić, zaczął mówić że się zabije, że ja mu muszę pomóc, że chce iść na odwyk, a ja już nie mam siły mu pomóc, nie śpię po nocach, groził mojemu mężczyźnie, pomimo że pieniądze mu dawaliśmy, pomagaliśmy z pracą i tak jak mówię płacę mu za mieszkanie... Nie mam siły, sama mam ochotę popełnić samobójstwo, ale nie jestem w stanie zrobić tego mojemu mężczyźnie :(. Ja już sama nie wiem. Pewnie mnie zjedziecie, że to mój brat i że powinnam mu pomóc ale ja nie potrafię, pomimo tego że serce mi pęka i chciałabym żeby miał lepsze życie....

up

omogłam mu. Oczywiście z nałogu nie wyszedł, odbierałam go z izby wytrzeźwień, z policji, z ulicy, ze szpitala... czyli przeszkadzałas a nie pomagałaś ;) teraz czas na ciebie. Znajdz przychodnie leczenia uzaleznien i idz po pomoc nie dla niego ale dla siebie ;)

Też o tym pomyślałam, że potrzebna mi terapia. Mam tak miękkie serce że wpadłam w nerwicę a jemu dalej pomagałam. Jestem głupia i naiwna, wierzę że się zmieni :(... Myślicie że powinnam mu jeszcze pomagać?

powinnas pomóc sobie. On jest dorosły i sam decyduje o swoim życiu. Ty zajmij sie lepiej swoim :) wierz mi wtedy poznasz odpowiedzi na wszystkie pytania ;)

Dziękuję, że dostałam nadzieję, że nie jestem najgorsza wypinając się na niego...

Masz rację, on ma 38 lat a ja 25... On powinien mnie pomagać a nie ja jemu...

szukaj dla siebie masz okazje przerwac błedne koło w twoim życiu ;) trzymam kciuki ;)

Dziękuję :*