zaczynam miec problemy jak nastolatka;/

witam wszystkich w sloneczny dzien;) mój problem ( a właściwie sama nie wiem czy to problem) polega na tym, że zauroczylam się pewnym panem, intryguje mnie swoim zachowaniem, swoim podejsciem do zycia. Mozna powiedzieć ze pracujemy razem, ale bardzo rzadko się widujemy, on jest policjantem, widujemy się moze raz na miesiąc, a jak sie spotkamy to też wiele nie rozmawiamy, bardziej w towarzystwie innych osób. Słodko się do mnie uśmiecha, ale nic pozatym, czasem coś próbuje zagadać, ale niestety pesze się jak jesteśmy sam na sam..zupełnie jak za czasów podstawówki. Zastanawiam się czy go zaprosić do znajomych na nk...ale z drugiej strony pracuje tam juz 3 lata, a on nigdy nie wykazał wiekszego zainteresowania moja osobą. a szkoda. nie wiem co robić, mówie sobie dorośnij dziewczyno, weź sprawy w swoje ręce, ale jak sobie tylko o tym pomyśle to ogarnia mnie strach przed porażką.

on pierwszy powinien wykazac inicjatywe, wiec odpusc sobie; ewentualnie mozesz go jakos podrywac wzorkiem, usmiechem... sam sie powinien domyslec. ale jesli ma juz kogos to lepiej daj mu spokoj. najpierw sie dowiedz czy jest samotny.

wiem, ze jakies 2 miesiace temu byl samotny, pozniej widzialam go w kinie z grupka dziewczyn, ja wtedy bylam z kolegom, a teraz sama nie wiem. ehhh tez mysle, ze jakby w ogole sie mna zainetersowal to jakos by to pokazal, chocby nawet glupim zaproszeniem na nk..

zrobic pierwszy krok czy odpuscic?

ech mam podobne sytuacje i tez nie wiem co robić...wydaje mi sie ze podobam sie mojemu "wybrankowi" ,ale ze nie ma odwagi zrobi kroku :(

no wlasnie i jak ma wygladac ten krok? chyba za bardzo boje sie porazki..