Śniło mi się

że byłam na porodówce. I urodziłam małego chłopczyka. I kochałam to dziecko. I byłam taka szczęśliwa. Byłam mamą. A jeszcze wczoraj jak się zbudziłam, to dziękowałam Bogu, że nie mam dzieci. Dziękowałam, że nie muszę się nimi zajmować, martwić się o wszystko... A tutaj taki sen. Dziwne to wszystko.

:D

No ale rozsądek jest chyba ważniejszy, prawda? W końcu to on się odezwał wczoraj rano, w nocy się odezwało serce...

za dużo o tym myślisz, przedświadomość wyłapuje te sygnały i przetwarza...co natomiast mam myślec ja, jak snią mi sie zjeżdżalnie, widoki gór z okna, albo że policjant łapie kobiete i wystawia jej mandat ze to że przypaliła sobie uszy suszarką ?:O

dzieci to zło :(

Ach Czkawko to chyba co innego... Ja wiem, że nie mogę mieć teraz dziecka. I wczoraj jak się zbudziłam, to poczułam taką ulgę, że nie mam tylu obowiązków, że mogę się wyspać i nie muszę się martwić... Ale ten sen... To dziecko nie oddychało jak się urodziło, ale później zaczęło płakać i trzymałam je w rękach i wiedziałam, że to jest mój synek i jest zdrowy i go kocham. I go tak trzymałam, a on był taki kochany... No nie wiem, to był w sumie tylko sen...

śniło mi się, że zabiłem człowieka uderzając jego głową o ścianę aż umarł. Czułem nienawiść w tym śnie.

Dla mnie związek i dzieci to jakaś abstrakcja.

A bałeś się siebie po tym śnie?

No ja w tym śnie nie czułam, że jestem w związku, czułam, że jestem matką. I dali mi tak to dziecko i się nie bali, że mu coś zrobię, że źle je będę trzymać, czy coś. Byłam jego matką i to było ważne.

W sumie w pewnym sensie tak. Zdarzają mi się czasem takie dziwne napady złości, które w jednej chwili potrafią się skończyć i przejść w łagodne usposobienie. Kiedyś w sumie całkiem niedawno śniło mi się, że byłem w mundurze i strzelałem ze śmiechem do leżących i związanych ludzi. Obudziłem się to byłem masakrycznie spocony. Często mam nieprzyjemne sny.

W snach się jakoś dziwnie rozumuje. Ja, kiedy śnie odczuwam emocje naprawdę bardzo mocno i zdarzają się właśnie sny, w których odgrywam role złego człowieka. Mam pewną teorie dlaczego tak może być, ale to tylko teoria.

To jest prawda, że dużo rzeczy tkwi w podświadomości. A jaka jest Twoja teoria?

Kiedyś, właściwie nie tak dawno byłem dręczony w szkole. Praktycznie od początku podstawówki do końca gimnazjum miałem przerąbane. Nie potrafiłem się bronić i czułem coraz większą nienawiść, w pewnym momencie zacząłem nosić nóż, dobrze, że go nie użyłem.... Potem jakoś w liceum było, na studiach też, nigdy nie miałem wielu znajomych, ale miałem coś co cenię - święty spokój. Ale te napady złości, chęć zemsty i poczucie niesprawiedliwości CHYBA nie do końca mnie opuściły, wydaje mi się, że podświadomie nienawidzę ludzi. Ale nie wiem tak naprawdę. W sumie to co złe już minęło.

A w podświadomości niestety często tkwią syfy, ja mam przykładowo niskie poczucie własnej wartości. Kiedyś miałem ambicje, a teraz już ich nie mam.

Musisz się z tego wyleczyć. Wybaczyć, pogodzić się z przeszłością. Liczy się to co jest teraz, tamto było kiedyś i już nie wróci.

A masz poukładane życie?

Właśnie chodzi, że to co jest tu i teraz jest gówno warte. Nie mam poukładanego życia. Skończyłem studia, o których marzyłem (nikt mi nie potrafił pomóc z wyborem kierunku), po nich jedyna praca, w której mnie chcieli to fizyczna, trochę w sprzedaży pracowałem, teraz mnie zwolniono i szukam nowej pracy. Próbowałem tego tzw. pozytywnego nastawienia, starałem się działać by coś osiągnąć, mówiłem innym o swoich celach, że dam radę. Niestety, moje cele nie wypaliły, a ja zostałem wyśmiany. Dziewczyny też nie mam, z resztą pisałem, że jest to dla mnie abstrakcja. Ostatnio największą moją przyjemnością stało się picie piwa w barach.

Kiedyś paradoksalnie miałem większe poczucie własnej wartości. Zaletą, którą w sobie dostrzegam jest to, że kiedy mówię, inni mnie słuchają, potrafię manipulować własnym wizerunkiem zewnętrznym.

Ojej :( Kurde, wydajesz się być fajną osobą. No ale tak już jest, że życie jest niesprawiedliwe. Ale myślę, że jeszcze wszystko przed Tobą, bo Twoje bycie na tym świecie ma jakiś sens.

też mialam kiedys taki sen wydaje mi się, że budząc się czułam coś w rodzaju instynktu macierzyńskiego "o rany, gdzie moje dziecko, ktoś je zabrał, to tylko sen, na szczęście...ale jednak troche szkoda" ;):P

a dlaczego nie możesz mieć teraz dzieci? może to instynkt macierzyński sie zbudził?

Nie mam już pretensji o niesprawiedliwość i nie wierzę w takie slogany, jak "coś jest przed Tobą". Planuje wykorzystać to, ze mam jakiś talent oratorski i działać w polityce, właściwie już trochę zacząłem wspierać pewne inicjatywy. Ale słowo szczęście jest dla mnie abstrakcyjne, chyba, ze chodzi o warunkowe zadowolenie, kiedy to łażę narąbany i nie myślę o niczym nieprzyjemnym.

Co do sprawiedliwości, określają ją ci, którzy zwyciężą i nie mają wielkiej opozycji. Mogą sobie na wiele pozwolić i nie chodzi tu o politykę, a przede wszystkim silne jednostki, takie które wzbudzają strach, respekt w danej grupie np. w szkole.

A jeśli chodzi o sens życia wynikający z religii, może kiedyś w niego wierzyłem, ale teraz już nie ma to dla mnie żadnego znaczenia.

Chantalka no to było coś w tym rodzaju :) Nie mogę mieć teraz dzieci, bo chciałabym im zapewnić wszystko, co potrzebne, WSZYSTKO. No a moja sytuacja materialna jeszcze nie jest do końca ustabilizowana. Smutna pomarańczo znajdź coś, co chcesz robić, co jest Twoją pasją. Jeśli jest to polityka to ok. Spróbuj spełniać swoje marzenia. Wiem, że to brzmi tak prosto i głupio, ale co Ci innego zostało? Zamartwiać się, pić? To nie jest rozwiązanie.

Jakieś tam jest, pić lubię. A co do polityki to może dzięki niej coś uda mi się osiągnąć, znam się na niej, może dzięki niej uda mi się zrobić coś dobrego, zostawić to po sobie. Działać w ten sposób by poprawić byt ludzi, ułatwić im pewne sprawy. Ale to przyszłość. Dzięki za miłe słowa, faktycznie to brzmi głupio i abstrakcyjnie, ale przecież gdyby polityka nie była moją pasją to bym się do niej nie pchał, a umiem grać silnego człowieka, zatem może coś mi ona da.

Dobra, nie będę was zanudzał.

Życzę Ci szczęścia :)