Jak nie pójdę do kościoła w niedzielę to zaraz myślę,że spotka mnie coś złego...

to straszne, mam 32 lata, dzieci, a tak mam to w sobie zakorzenione, że jak nie pójdę bez wyraźnego powodu, to zaraz myślę, ze znów zawiodłam Boga i dlaczego on mi ma pomagać w czymkolwiek, zaraz myślę, ze bedę na coś chora i zapewne umrę albo inne nieszczęście mnie spotka...czy też tak macie? dodam, ze oprócz tego mam jeszcze objawy hipochondrii, więc może to taki pretekst by znów sobie coś wmówić???

objaw sprania mózgu.Bóg jest wszędzie(jak jestes wierzaca to wiesz o tym) a nie tylko w kosciele.Zawieść mozesz ale tylko księdza ,ze nie dasz na ofiarę.

A ja od dziecka wymyslalam wymowki, zeby tylko do kosciola nie pojsc - pamietam, ze STRASZNIE mi sie tam nudzilo, wiec symulowalam zatrucie pokarmowe, zeby nie isc. Z tego powodu jako dziecko nie cierpialam niedzieli :D

moim zdaniem jestes po prostu wierzaca:D ale nie boj sie Bozia sie nie obrazi jak raz nie pojdziesz i napewno nic ci nie bedzie :P

jak by ci od małego wbijali że kartofel ma to twoje drugie życie to byś kartofli nie jadła

dobrze myslisz, bo odwracasz sie od Boga i sumienie cie meczy, bo zle postepujesz

objawy obsesji, leczy sie u psychiatry, a nie jak zordonowka, trzymaniem za kutasa proboszcza w konfesjonale.

nie laz za mna i sie odpierdziel, nie o mnie jest temat, wiec sie zamknij. a autorka nie ma nic zlego z glowa, zapewniam :) ma po prostu zasady.

Głupie krowy boga niema jest tylko piekło

a naprawdę jest tak: Ziemia jest Pikłem, a ludzie są tego Piekła Aniołami, a Archaniałowie maja swoją stolice w Watykanie i w Krakowie, oraz w Toruniu

od Krakowa - won :)

nie byłam wychowywana w jakiejś ortodoksyjnej rodzinie katolickiej, urodziłam się pod koniec lat 70-tych więc wtedy normą było, że większość polskich rodzin celebrowała niedzielę i święta...ja nie byłam straszona, że Bóg mnie skarze, sama mam takie poczucie, że zawodzę, że jak mnie coś trapi bądź mam probloem to modlę się i jakoś mi się wszystko w życiu układa...od kiedy wyszłam za mąż nie potrafię tak samo wychowywać swojej rodziny, z lenistwa często zaniedbuję msze, potem czuję się bardzo źle, obiecuję poprawę i jest na chwilę a potem znów to samo, lenistwo jest silniejsze. wtedy mówię sobie, ze tyle razy Bóg mnie prosi bym do nieg przyszła, a ja go krzywdzę, więc ile razy on będzie mi wybaczał :( może infantylne, ale zastanawiam się czy znajdę tu kogoś kto myśli i ma podobnie :( zaznaczam, ze w codziennym życiu nie zapominam o Nim, modlę się codziennie i staram dziękować często za wszystko co mam, za wszystko dobre co mnie spotkało, ale ten kościóół to moja bolaczka:(

no to pomyślmy ... dalczego ci sie nie chce ? masz do niego daleko ? nie masz z kim zostawić dizeci ? uwążasz ,zę proboszcz mówi kiepskie kazania ? ...........???.............

19:52 [zgłoś do usunięcia] allium od Krakowa - won nie zrobie won, od Krakowa, bo lubię bardzo siostrę Faustynę i wdowę po popieżu ks. biskupa Dziwisza.

I co tam Beatka, jesteś w ciąży? Bo coś pisałaś ostatnio.

tak jak nie dasz 1000 PLN to nie pójdziesz do nieba

biada wam, jezdzcy Apokalipsy jadą juz i wam kutasy poobcinają i wrzuca do morza siarki

nie chce mi sie, bo siedzę sama cały tydzień z dwójką małych dzieci, czekam na weekend jak na zbawienie, wtedy odpoczywam, bo mąż mi pomaga, byczymy się na maxa. w mojej w parafii, która jest blisko są trzy msze 9, 11, 13, udaje nam się dotrzeć dopiero na 13, bo tyle zajmuje zebranie całego towarzystwa, tak więc do odpoczynku mam tylko sobotę, w którą muszę sprzątac, bo w tygodniu na generalne porządki nie mam szans. szczerze i ze wstydem wiec powiem, że szkoda mi, ze ledwo wstanę to muszę zapieprzać by szykować rodzinę do wyjścia na mszę, moja córka ma drzemki o 12 i często muszę ją budzić, jest wściekła, natomiast syn spi zawsze po obiedzie do 18, wiec nawet późniejsza msza w jakims innym kościele odpada, i tak co tydzień obiecuję, że dam z siebie wszystko, a potem jestem tak zmęczona, że chcę tylko odpocząć. marne to wytłumaczenie i jestem tego świadoma :(

a czemu nie pójdziesz po prostu sama ?

allium po prostu nie lubię chodzić sama, uważam zę powinniśmy całą rodziną, jakoś tak mi dziwnie, ze sama na mszy będę, boje się też, ze mąż się przyzwyczai i potem będzie tak zawsze, nawet jak dzieci dorosną. moje tłumaczenia są oczywiście nic nie warte i nie po to pisze by siebie usprawiedliwić, bo nie ma dla mnie usprawiedliwienia...dla chcącego nic trudnego, ot i cała prawda:(

nie chodzę do kościoła i nie wierzę w boga, w piekło ani niebo, nie jestem już naiwnym dzieckiem i żyję sobie szczęśliwie i spokojnie. kiedy czarny kot przebiegnie ulicę w piątek 13ego to dzień jest jak codzień. Jak umrę dziś,albo za 50 lat,to nie ma to znaczenia i tak w chwili śmierci wszystko zapomnę, że byłam.