toksyczny związek pomocy

Jesteśmy ze sobą 4 lata, na początku jak zawsze było wspaniale, zawsze było co robić,bo zawsze coś wymyślił,był taki pomysłowy i zaskakujący. Po jakimś czasie zauważyłam,że zaczyna mnie kontrolować (tak się nie ubieraj (a nigdy nie wyszłabym ubrana nieprzyzwoicie), tak się nie maluj, z tą się nie trzymaj, tam nie idź) Walczyłam,walczyłam,walczyłam. Ile przepłakałam ile nerwów straciłam. Zmienił się. Przestał wtrącać się w moje osobiste sprawy typu moje koleżanki. Skończyłam szkołę,poszłam na studia i do pracy, on tez zaczął studiować. I zaczęło się co innego... Ja charuję 8 h dziennie za grosze,płace czesne,pomagam mamie placic rachunki dokładając się. On nie pracuje, siedzi w domu, nic nie robi, nigdzie mnie nie zabierze od dłuższego czasu jak chce gdzieś wyjść to ja musze płacić za wszystko, ja zalewam paliwo, a on ma jeszcze wymagania, do tego co chwile pozycza ode mnie, od rodziny,od przyjaciół. Wstyd mi i przykro,ze ja tak mało zarabiam,tyle pracuje a nie mam nic dla siebie, do tego tylko On...i moje słabe nerwy... Nie umiem odejść. Więc nie piszcie "zostaw go", chciałabym, zeby ktoś powiedział mi jaki można powoli z tego wyjść...

Nie umiem odejść. Więc nie piszcie "zostaw go", chciałabym, zeby ktoś powiedział mi jaki można powoli z tego wyjść... Powoli? powoli to się przechodzi na zielonym świetle. Jak chcesz, żeby mnie bolało, to się plaster zrywa jednym szarpnięciem.

* żeby mniej bolało

skoro sama nie umiesz odejść od palanta my tego za ciebie nie załatwimy