Niestety nie mam życia. Wstyd mi

Cierpię na uzasadnioną dysmorfofobię (niechęć do swojego ciała). Ta niechęć jest uzasadniona. Mam rogowacenie okołomieszkowe na ramionach, szarą skórę, rozstępy na piersiach, biodrach, udach, łydkach, nadmierne owłosienie jak na kobietę i niestety przerwę między zębami, popekane naczynka w kilku miejscach, cienie pod oczami... Na dodatek trudne życie i sytuację finansową. Nie mogę na siebie patrzeć. Wstydze się siebie. Nie akceptuje się... Jestem załamana... Nie wiem jak ma wygladac moje zycie. Zaczęłam bac się ludzi. Nie moge się nawet rozebrać, bo boje się odrzucenia.

Czy ktoś ma podobnie?

Czy ktoś mi odpowie? Jak przezwyciężyć niechęć do siebie. Obrzydzenie. Czy mam jeszcze jakąś szansę na normalnego partnera i zycie?

chodiz Ci o "ludzi"czy o faceta?Bo ten tekst o rozbieraniu...

:D sądzisz, że kogoś będą interesować twoje rozstępy na cyckach?

To co opisałaś wskazuje na to,że o siebie nie dbasz. Zmień diete (nie musi być droga) , zacznij uprawiać sport (chocby bieganie ). No i regularnie sie depiluj :) i maluj kobieto

Dbam o siebie, ale nienawidzę swojego ciała. Rozstepow i obwislych piersi nie zmienie... Czy sa na tym swiecie mezczyzni ktorzy zwiaza sie ze mna? ;( To naprawde straszne