powiedziec mu?

Jestesmy ze soba pol roku. Jeszcze tak nie zwierzalismy sie sobie bardzo ,ale jesli do tego dojdzie ,to ja jak mialam 18 lat (bo teraz to mamy po 22) to czasem wywolywalam wymioty, bylam u psychologa bo mialam mysli samobojcze ,duzo pilam ...Czy opowiedziec mu o tym wszystkim?To w koncu przeszlsoc i juz raczej nie wroci ale na moim miejscu przemilczalybyscie czy mowily?

a ty chciałabys aby on przemilczał, że 3 lata temu z kumplami kradł auta dla mafii?

ale jesli uzna ze jestem jakas nienormalna bo tak robilam?

ma prawo jak bys zareagowała na mój przykład?

no pewnie wolalabym wiedziec ,ale jednak jesli o te wymioty chodzi to to nie jest przyjemna sprawa i nie wiem juz co myslec... bo wiele osob takie dziewczyny co wymiotowaly bierze za jakies kretynki

i jesli mnie zostawi ... ale juz tak nie robie ,robilam ..

Lepiej czasem nie wracać do przeszłości,może zaboleć

ale z drugiej strony gdyby cos kiedys wyszlo na jaw to bedzie mial mi za zle ze nie powiedzialam

Powiedziałabym mu o tym dopiero wtedy, kiedy nabrałabym do niego zaufania. Choroby typu bulimia czy depresja, to bardzo delikatna sprawa i nikt postronny nie musi o tym wiedzieć. Dwa miesiące do niczego nie zobowiązują. A porównywanie w/w chorób do bycia złodziejem czy pracowaniem dla mafii, to wyraz głupoty i braku empatii. Autorko, reasumując: nie mówiłabym. Jest na to ZA WCZEŚNIE.

kacperduch ,a Ty gdybys sie dowiedzial ze Twoja druga polowa kiedys tak robila co bys pomyslal?

skoro wolałabys wiedzieć to pytanie brzmi: rzuciłabys go gdyby ci powiedział?

no oczywiscie ze nie ... noo na pewno nie teraz mu bym mowila

bedzie mial mi za zle ze nie powiedzialam A dlaczego? Dlaczego miałby mieć ci to za złe? Choroba nie wybiera. Jeśli jest normalnym facetem, to zrozumie.

kocieoczy94 no oczywiscie ze nie ... noo na pewno nie teraz mu bym mowila czy to nie dotyczyło odpowiedzi na moje pytanie? jesli tak to dlaczego uważasz, że ty przeszłabyś nad jego złodziejstwem a on nie przeszedłby nad twoja bulimią?

ale wlasnie nie wiem czy do konca bylam chora bo nikt nie zdiagnozowal nic ,psycholog tez ,po prostu przez pewien czas mialam moze jakies zaburzenia ale chora nie bylam..

ale badz co badz ,problem jednak byl

głupotą jest brak zrozumienia ty jestes jej najlepszym przykładem, bo nie wiesz do czego zmierzam, a walisz komentarze z d**y wzięte A zmierzaj sobie, dokąd sobie chcesz. Tylko innych za sobą nie ciągnij. Jak na razie twoje komentarze są gówno warte. Czego najlepszym przykładem są te porównania.

ale badz co badz ,problem jednak byl Był. A jak jest teraz?

Nic,bo nie wiedziałem,że tak sie dzieje może bez wymiotów,ale też jej było żle

szczerze powiedziawszy to mnie czasem kusi tak zrobic ,tzn sprowokowac te wymioty jak za duzo zjem ,ale nie mam juz tak ze zjadam bardzo duzo po kryjomu

niedobrze

jak takie pierdoły można opowiadć facetowi. Pomysli żeś wariatka i skończy sie piękna miłość.Miałaś wtedy 18 lat , byłaś młoda i głupia. Juz przestańcie tak spowiadać się z każdego problemiku facetowi.

Kocieoczy, może warto skonsultować się z psychologiem? A te wymioty masz ochotę sprowokować w trakcie lub po jakimś większym stresie?

no przestan , pierdoly to zadne nie sa,zauwaz to wlasnie zalezy ,ale jak sie stresuje to bardziej wlasnie mam ochote zjesc duzo a potem sie wkurzam ze duzo zjadlam ,mam tak rzadko ale bywa i wtedy chce sie znowu sprowokowac..

Tym bardziej powinnaś (oczywiście wg mnie) pójść do psychologa. Nie ma się czego wstydzić - lekarz, jak każdy inny. Istnieje jeszcze coś takiego, jak psycholog i doradca żywieniowy :) Może tam spróbuj :)

moze i tak tak ,bo czasem mysle ze to mzoe wrocic ..

Takie choroby wracają, ale da się z nimi żyć :) Ale jeśli zdecydujesz się na wizytę u psychologa, wtedy spokojnie możesz powiedzieć o tym facetowi. Wsparcie ze strony partnera bardzo pomaga :)