Czy jeszcze kiedyś z kimś będę ?

Mam 25 lat , od dwóch lat jestem sama , czasem po wielkiej selekcji się z kimś spotkam, ale zwykle to ja szybko rezygnuję. Czasem zamiast spotykać się z facetami wolę siedzieć w domu i czytać książki czy oglądać filmy w obcych językach, mam mnóstwo kolegów, w ogóle lepiej mi sie dogaduje z facetami....Jak trzeba mnie zawieźć do spzitala, wiezie kolega, inny wyjeżdża po mnie na dworzec, kiedy wracam z wakacji, inny chodzi ze mną na wesela...Mam przyjaciela, który przynosi mi kwiaty i traktuje jak księżniczkę, nie oczekując ode mnie w zamian niczego...rozwijam się, czytam, uczę się języków, poznaję muzykę i kulturę, chodzę do teatru, na imprezy i jest mi dobrze... Czy to już syndrom starej panny...? Mam pociąg do facetów, po prostu Ci, z którymi już się zaczynam spotykać okazują się albo czarującymi pierdołami albo Ch***mi bez honoru, którym zależy tylko na seksie... To moja wina ? Czy czeka mnie staropanieństwo ? Podobno wg. Freuda istnieje coś takiego jak syndrom Królewny Śnieżki i ponoć ja to mam - tak mnie określił kiedyś jeden znajomy psycholog...:(

"czasem po wielkiej selekcji się z kimś spotkam, ale zwykle to ja szybko rezygnuję. Czasem zamiast spotykać się z facetami wolę siedzieć w domu" chyba tutaj tkwi odpowiedź ;)

Tylko wiesz, parę razy było tak, ze dawałam facetom szansę, a oni albo chcieli tylko przyjaźni albo chcieli tylko łóżka i jak słyszeli, ze o łóżku mowy nie ma w tej chwili...rezygnowali...

Ja cie rozumiem, bo mam identycznie...