Nie chce mi się przestać przegrywać życia... :)

Ile czasu zajęłoby mi ogarnięcie się, rok-dwa? A beznadziejność mojego dotychczasowego życia by do mnie powracała i nie zatruwała życie. Czy beznadziejne przegrywy powinny zawalczyć o swoje życie czy się poddać, ustąpić miejsca normalnym zdrowym ludziom, którzy lubią życie?

wyuczona bezradność i tyle.

aż tak źle jest ?

zostaje sznurek

Jak taki przegryw jak ja ma szansę stać się kimś normalnym? Ciążyła by na mnie moja durna przeszłość, a to znaczy że nigdy nie będę równie normalnym człowiekiem jak ktoś kto całe życie był wygrywem.

slyszalem jak byly gangster , ktory sie nawrocil i jeszcze obywa kare w wiezieniu mowil , ze po tym jak poznal nauke Jezusa , poczul sie wolnym , mimo, ze nadal jest w zakladzie karnym

Jak to się ma do mojego tematu?