Mam wymyślonego przyjaciela

Ja również mam taki 'problem'. Od dziecka miałem dwóch wymyślonych przyjaciół, dorastali i zmieniali się razem ze mną. Teraz jestem osobą dorosłą i choć miej, to wciąż z nimi spędzam czas. Od dzieciństwa ich rysuję. Wciąż boli mnie to, że nie mogę ich dotknąć, bo nie istnieją, ale stworzyłem fantastyczny świat i tam opisuję pewną fikcję, gdzie mogę ich ożywiać. Możliwe, że wydam kiedyś książkę. 

Myślę, że wymyśleni przyjaciele, to forma terapii dla problemów oraz takiej niezaspokojonej chęci kreatywności.