Moi rodzice byli nadtroskliwi i mam do nich o to żal

jak byłam mała.. wybaczyłam im to ,ale przez to całe dziecinstwo miałam właściwie spieprzone bo nie potrafiłam sie odnaleźć wsrod rówieśników. dopiero jak byłam nastolatką to brutalny świat mnie nauczył samodzielności i już jest prawie dobrze w dorosłym zyciu ,ale nadal w zasadzie mogłabym mieć lepsze relacje z ludzmi . Ma ktoś podobnie? kosztowało mnie to bardzo duzo pracy nad sobą żeby ,, wyjsc na ludzi" tzn sama radzic sobie z pewnymi problemami w zyciu i dosc do tego,ze nie ma sie co przejmować pewnymi rzeczami . a jak byłam dzieckiem wpadałam w histerie jak dostałam 1 w szkole bo przez moich rodziców miałam nerwice szkolna

w sumie to może i chcieli mnie dobrze wychować ,ale... źle sobie z tym radzili . teraz mam z nimi dobry kontakt ,ale czesto nie słucham ich rad w stylu np ,,rzuc tego faceta bo lepiej byc sama ni z nim" ,albo ,, to zle koleżanki dla ciebie" i dobrze na tym wychodze ale duzo mnie kosztowało i nadal kosztuje żeby do tego dojsc poza tym byłam bita w dziecintwie i to nie były klapsy ,ani lanie pasem.. to tez potegowało ta moja nerwice

no własnie nawet tego mnie nie nauczyli tzn obierania warzyw itd. sama sie musiałam tego uczyć i nie raz mi było wstyd

rodzice nadopiekuńczy, ale pewnie stale kontrolujący i krytykujący. Taka to pewnie była opiekuńczość?

moja matka i babcia byli nieco nadopiekuńczy, a ojciec krytykujący

Mnie rodzice również tak wychowali

...ale to z miłości. Za to nie miałam pewności siebie, n ie umiałam radzić sobie z problemami. Ale najlepsze co można zrobić to wybaczyć, zaakceptować przeszłość i zapomnieć, skupić sie na przyszłości teraźniejszości. Wziąć za siebie odpowiedzialność, działać. Zrozumieć że wszystko życie zależy od nas samych. :)

najlepszą akcje zrobiła moja babcia, zrobiła mnie w dzieciństwie "na siłę" praworęcznym, pomimo że neurologicznie jestem leworęczny

tanatos :D :(