siedze, pije. Nie poszlam do pracy, bo czuje sie fatalnie

Mam czasem takie zalamania, ze pije, na niczym mi nie zalezy, unikam wyjsc. A przez to zawalam prace, zajecia, nie zalezy mi na moim wspanialaym mezczyznie, generalnie w takich chwilach mam wszystko gdzies. I nie sadze, ze kiedykolwiek uda mi sie zapanowac nad tymi stanami.

a co się dzieje , co cię najbardziej wkurza , smuci ?

nie myslałaś zeby coś zmienić a nie wpadać w nałóg który Cię pogrąży ?

masz o coś żal sama do siebie ?

Nie moge znalezc pracy, innej. Wiem, ze teraz sobie szkodze, nie idac do niej ale zarabiam raptem 750zl wyniszcza mnie psychicznie i jestem ciagle na dlugach. Gneralnie czuje sie bardzo glupia, nieprzydatna, beznadziejna. Wstydze sie siebie. Wszystko sie teraz skumulowalo. Kompletnie na niczym mi niezalezy, na niczym. Nawet nie czuje ze kocham swojego partnera.

nie mam sily na zycie, po prostu nawet nie jestem smutna. Wszystko mam gdzies, jest mi obojetne.

Ja Cię rozumiem. Też mam ostatnio doła, bo mam pracę, ale to tylko takie dorabianie sobie, tzn mam z tego nawet dobrą kasę, ale do późna pracuję i do tego studiuję i mam tego dość. Chciałabym mieć lżej, mieć więcej wolnego. Od 3 lat tak wygląda moje życie, nie licząc wakacji (studia) i po prostu najchętniej bym wszystko olała. Wynajmuję mieszkanie z facetem, chcemy wziąć kredyt. Znaleźliśmy fajne mieszkanie za miastem, ale duże (za cenę mieszkania w mieście małego), ale jak policzyliśmy ile będzie wynosiła rata kredytu, opłaty, paliwo plus dodatkowe wydatki to się załamałam :( Człowiek pracuje tyle godzin, nic z życia nie ma to jeszcze na dodatek nie ma z tego takiej kasy, aby żyć normalnie i cieszyć się z życia a nie tylko myśleć o pracy.

wiesz, mnie nie tyle dobija kasa, bo zawsze to jakos bedzie. Tu se pozyczy, jakos zyje. Tylko nie chce mi sie zyc, czuje sie beznadziejna, gorsza, nic nie warta. Mam super mezczyzne, ale ile on moze to znosic.

A czemu się taka czujesz?

nie wiem, nie wiem od tylu lat sie tak czuje, a ostatnio to szczyt tego samopoczucia. Jak pisalam to nie smutek, to rezygnacja. Wolalabym smierci. Bylaby napewno wygodniejsza, nie tylko dla mnie, ale tez dla mojego kochanego.

Jest sposób by poczuć się lepiej: Idz do fryzjera, zrób sobie diete bogatą w witaminy, zakup sobie coś na nerwy, depresję, zacznij ćwiczyć, biegać - ruch bardzo dobrze robi na psychikę. Możesz poćwiczyć w domu. Zrób sobie listę co umiesz i co potrafisz robić bez trudów. Potem zrób sobie listę firm w których chciałabyś pracować. Codziennie zadzwoń do 10 firm i umów się na spotkanie z włascicielem czy kadrami na spotkanie w sprawie pracy. Tak byś mogla zostawić CV osobiście i choć zamienić parę zdań. Pomaga. Za 30 razem ktoś się odezwie.

Jestem pewna: dziecko nie daj mi ty takich rad, nie mam juz 15 lat w ubiegla sobote bylam u fryzera, jem suplementy diety, cwicze, tancze 3x w tygodniu, chodze do kina teatru, na wystawy, sama maluje etc. Kochana, ja mam co robic.