mam 26 lat i ucze sie od nowa spokojniejszego zycia,

takiej normalnosci, spokojnych wieczorow z ksiazka i filmem, narazie sama ale mam nadzieje ze sie to zmieni, wczesniej bylam buntowniczka ktora poznawala ludzi szybko i podejmowala decyzje o idiotycznych pomyslach w 5 min, chcialam jak najwiecej zobaczyc, przezyc, przebalowac, pilam, bawilam sie, mialam roznych partnerow, caly czas myslac rozsadnie, konczac studia z mysla o lepszyj pracy, potarfilam isc na kacu i czylam sie z tym zle spolecznie, z tyg na tydz obiecywalam sobie ze w niedz nie pije, ze praca ze egzaminy, jednak jeden tel potrafil mnie wyciagnac z domu, drink dwa, flaszka, cpanie czasami, ucieklo mi cos, teraz rzucilam papierosy ponad pol roku temu, na drinki nie moge patrzec, olcia rzygam, poznaje ludzi czesciej sie usmicham, zaczelam dbac o dom, liczyc sie z ludzmi, nie chwicilo mnie tak od razu, od kilku lat mowie sobie ze nast razem nie wyjde z domu ze od poniedzialku ogarniam sie, wyznaczona granica 21 lat 22 , 23 25 max, przeciagnela sie niezle, mam dosc, bo czuje ze zmarnowalam szanse na poznanie porzadnego partnera, chce zyc a nie tuszowac rzeczywistosc,