jestem zalamana (i zazdrosna)

wszyscy ludzie z mojego otoczenia kogos maja. jestem chyba ostatnia singielka i mam tego dosyc. gwozdz do trumny wbila mi mlodsza siostra, ktora niedlugo wychodzi za maz. teraz czuje na sobie jeszcze wieksza presje (szczegolnie ze strony rodziny). oczywiscie bardzo sie ciesze z jej powodu, ale tez zazdroszcze i boje sie co bedzie na weselu (juz widze te 'ataki') dzieki bogu jestem z duzego miasta, bo inaczej bym nie wyrobila, ale mimo wszystko jest ciezko. poradzcie mi jak to przezwyciezyc...

znalazlas ejszxze kogos odpowiedniego dla siebie a z byle kim nie chcesz sie wiazac. i juz :)

ale ja wlasnie tak odpowiadam! i nawet jezeli to prawda, to i tak kazdy zaczyna weszyc (co ze mna nie tak) jest tym gorzej, ze zblizam sie do 30-ki i juz powinnam miec dzieci i w ogole. rzygac mi sie chce od tych pytan i zlotych rad. przez to wszystko czuje sie tak, jakby to bylo pewne, ze umre w samotnosci :o

nie martw sie, ja nieraz tez to slyszalam. raz sie wkurzylam i powiedzialam (zgodnie z prawda:P), ze od 6 lat jestem z zonatym facetem i tak mi jest dobrze bo nie mam ochoty prac zadnemu facetowi gaci i skarpet. ich miny-bezcenne :P a tak naprawde to olej to. w najgorszym wypadku na wesele wez jakiegos dobrego kumpla (ja tak robilam). wtajemnicz go w czym sęk, poudawajcie, ze sie spotykacie i juz.a Ty sie nie przejmuj, ze nie masz nikogo bo naprawde ciezko znalezc kogos fajnego. zreszta... na pewno sam Cie znajdzie TEN odpowiedni :)

hahahaha z tym zonatym to naprawde dobry tekst :) gdybym go wyprobowala na slubie siostry (a na pewno bede swiadkowa, co oczywiste jest horrorem w mojej sytuacji) zamknelabym wszystkim geby na dluuugi czas :) nie pojde z zadnym kumplem, bo to dla mnie obciach totalny, a proszenie sie o taka przysluge godzi w moje damskie ego.