brak mi pomusłu na spedzanie wolnego czasu

Zdałem sobie sprawę ,że sam nie potrafię sobie zorganizować czasu inaczej niż obejrzenie filmu z neta lub pogranie w gre ..czasem ambitniej przeczytam jakaś książkę ...jestem w wieku gdzie kazdy ze znajomych ma swoja druga połówkę / narzeczoną / żonę nikt mnie nigdzie nie zaprasza. Mój tydzien wygląda tak praca- dom .obiad , net spać ,a w weekendy siedzie w domu i odpoczywam czyli nic nie robie...żadko się spotkam z kimś i też zauważyłem ,że znajomi się przestali odzywać do mnie ...bo i ja w zasadzie prawie nigdy nic nie inicjowałem to teraz mam...organizator ze mnie kiepski jest więc niewyobrażam sobie siebie że biorę telefon i zwołuję znajomych na jakiś wpsólny wypad bo mimo w wieku 27 lat to nigdy tego nie robiłem ...nie umiem zapraszac masowo co najwyżej na randkę dziewczynę ... Moje umiejętności społeczne = 0 ... Samemu jakoś nie umiem nigdzie ruszyć dupy.. jak miałem dziewczynę to i owszem umiałem zorganizować wyjażd z noclegiem i takie tam ..wyjść z nią tu czy tam...ale mam wrażenie ,że kobiety nie lubią samotników ;/ takich co życie towarzyskie prowadza na spokojnym trybie.... Zdaelm sobie sprawę że właśnie w zyciu nie chodzi chyba o to żeby czas organizowac dopiero jak się tą kobietę ma ,ale właśnie jak się jest samemu. ...no ,ale co mam niby robić ? ...większosć zycia to było granie na kompie może troche sportu ..wszelkiego rodzaju wyjazdy ,obozy , kolonie są mi znane z opowieści ..w każde wakacj od dziecka to glownie w domu przed kompem . jak byłem mały to rodzice mnie gdzies zabierali ,ale przeważnie było nudno bo albo do rodziny gdzie sami starzy ludzie ,albo gdzies w góry ,ale tam nudno bo rodzicie sie kłucili tylko ...kontakt z rówiesnikami to mialem głowie w szkole ;/ Jednym słowem puste życie...a teraz sam dalej nie wiem co gdzie i jak ? Macie jakieś pomysły co zrobić w takiej sytuacji ? Może skorzystam

To nieprawda, że kobiety nie lubią spokojnych samotników - po prostu trzeba trafić na odpowiednią dziewczynę, najprawdopodobniej spokojną samotniczkę, która wiedzie podobny tryb życia, nie ma potrzeby imprezowania, życia w pędzie.

zapisz sie na kurs tanca tam jest tyle zabawy i fajnych dziewczyn ,od czegos trzeba zaczac!

poświęć ten czas na naukę ortografii np

jestem sztywniakiem ..po za tym raczej mam niezbyt mile wspomnienia jeżeli chodzi o kobiety w grupie .zazwyczaj to są podśmiechujki ze mnie . Szybko okazuje się ,że nie potrafię rozmawiać w waszym specyficznym języku emocji...zapewne więcej wym wyniósł frustracji z takich kursów niż pożytku już to widze jak bym wysłuchiwał jak się jaracie jakimiś innymi facetami jacy to są boscy ,a ze mnie podśmiechujki ;]...więc nie dzięki

Więc tym bardziej rozejrzyj się za jakąś spokojną panną. Tu jest o tyle łatwiej, że samotnicy bez względu na płeć z reguły maja podobne życie do Twojego: niewiele doświadczeń towarzyskich na koncie (jak wycieczki, obozy, grupy zainteresowań wymagające intensywnego udzielania się, całonocnej imprezki wszelkiego rodzaju). Stąd wątpliwe, byś mógł poznać taka osobę w pubie czy dyskotece. Samotnicy to domatorzy, ich wyjście do ludzi najczęściej sprowadza się do zrobienia zakupów, pielenia przydomowych grządek czy spacerku z psem ;) Może na takie dziewczyny zwróć uwagę, tu występuje tylko pewna trudność z nawiązaniem kontaktu, ale jak się chce, to się uda i tyle :)

heh paradoksalnie to zazwyczaj szczęście miałem do tych przebojowych , otwartych wesołych ,ale to wiadomo ,że z takimi to na krótka metę bo potem się nie da ;] "trudność z nawiązaniem kontaktu, ale jak się chce, to się uda i tyl" swoje opory pokonać mogę ,ale co z jej oporami ? ;]

Na nieśmiałe kobiety chyba tylko czas jest dobrym sposobem. Cierpliwość i konsekwentne stopniowe zacieśnianie znajomości, zdobywanie zaufania tak by nie spłoszyć ;) Szczególnie dziewczyny z niewielkim obyciem są trudne do zdobycia, bo po prostu nie potrafią się odnaleźć w nowej sytuacji. W jakimś stopniu to coś jak Twoje podejście do nauki tańca ;)

Wiesz trochę obawiam się nieśmiałych kobiet. Ogólnie ludzie nieśmiali są mniej świadomi siebie tak naprawdę mniej świata odkryli i nie znają dobrze swoich reakcji na różne sytuacje . Więc z takim osobnikiem można co najwyżej uciekać razem od świata i wtedy pozornie będzie nam dobrze...ja zdaje sobie z tego sprawę ,że towarzyskość to dobra i pozytywna cecha obcując z ludźmi uczymy się ludzi...szkoda ,że zauważyłem to dopiero teraz ;/

głównie chodzi o to ,że ja 10 lat spędziłem przed kompem na grach zamiast doświadczać różnych sytuacji życiowych i być mądrzejszy , dojrzalszy życiowo ..rodzice mi w tym pomogli i teraz widzę jak bardzo jestem w plecy względem innych ludzi np tych z pracy ;]

To zależy od stopnia nieśmiałości. U niektórych jest to paraliż towarzyski i nieumiejętność radzeni sobie w życiu (tu faktycznie jest to ryzyko), u innych zaś świadomy wybór - na co dzień taki człowiek (znów bez względu na płeć) znakomicie odnajduje się w relacjach z innymi ludźmi, niejednokrotnie nawet odbierany jest jako dusza towarzystwa. Ale gdy taka osoba ma wybór, to wolny czas spędza sama, bądź w nielicznym gronie, dając sobie złapać oddech, którego potrzebuje. To taka nieśmiałość okiełznana na potrzeby przetrwania ;) Znam wiele takich osób, pozorna towarzyskość u nich to w zasadzie maska. Tak naprawdę nie potrzebują tego towarzyskiego zawirowania, szukają ludzi podobnych sobie: spokojnych, stonowanych, ceniących unormowany tryb życia. To chyba spośród takich ludzi najbezpieczniej wybrać sobie partnerkę. Tylko na pierwszy rzut oka czasem trudno ocenić z kim ma się do czynienia - zatem znów: potrzebny jest czas.