dziwny nawyk faceta - co robic?

Mój facet "buja się", poprostu kładzie się na boku na łóżku, rękę kładzie na czoło i buja sie do przodu i do tyłu w nieskończoność. Najczęściej robi to rano, budząc mnie tym i nie dając zasnąć. Robi to też kiedy zasypia, więc spanie w jego ramionach to fikcja niestety. Ciężko mi z tym, po pierwsze nie rozumiem tego, po drugie zabija to we mnie chęć bliskości, łóżko powinno spajać kobietę i mężczyznę moim zdaniem. W tym przypadku dzieli. Co o tej sytuacji sądzicie? Ktoś miał jakies doświadczenia z takimi ludźmi? Da się od tego odzwyczaić?

nie wpadłaś na to, że ma jakąś nerwicę wyniesioną z dzieciństwa? niby Twój facet, niby go kochasz a myslisz tylko o własnym tyłku i tym, że nie możesz sie do niego przytulić takie rzeczy to nie jest "nawyk"

moze ma chorobe sieroca?

w taki sposób zachowują się dzieci z chorobą sierocą lub autyzmem... faktycznie dziwne, a próbowałaś z nim o tym rozmawiać? Może ciężko mu nad tym panować..

To nerwica natrectw

hHAHAHA nerwica natrectw na bank:D Powtarza obsesyjnie te same czynosci.....albo boli go glowa i tak lagodzi bol? spytaj go dlaczego tak robi ,kontroluj,oducz go jakos

z tego co piszesz wynika ze twoj facet ma chorobe sieroca

nie biadolę nad tym że nie mogę sie przytulić. chodzilo mi tylko o to byscie zapoznali sie z sytuacja. poprostu takie cos uniemozliwia normalny sen. mnie tez to meczy. mam problemy z zasniecie przez kilka godzin nawet jak mnie budzi bujaniem sie. pochodzi z normalnego domu, zadnej patologii. nie wiem dlaczego tak ma :( martwie sie o niego.

porozmawiaj z nim o tym, może potrzebuje wizyty u jakiegoś specjalisty, jakiejś terapii

ja mam tak samo, do teraz. tyle ze ja bedac dzieckiem, bylam bita przez mame.

to nie nerwica netrecw raczej. bo pewnie mialby jakies inne objawy. a tu to bujanie sie... to nie dziecko z autyzmem. to inteligentny facet z ćwierćwieczem na karku. kiedy go pytalam o dziecinstwo. wydaje sie ze mial szczesliwe. z tego co widze to ma kontakt z obojgiem rodzicow. z ojcem malo gada. ojciec jest bardzo cichy i spokojny. sama zamienilam z nim tylko kilka zdan. taki typ. chlopak mowil mi tez ze jak byl maly to wychowywala go ciotka, ktora mieszkala u nich przez jakis czas i zajmowala sie nim gdy rodzice chodzili do pracy. wspomina ja bardzo serdecznie.

kiedy z nim o tym rozmawialam to mowi ze nie moze nad tym zapanowac. czasem gdy sie przebudzi w nocy i sie buja to wogole tego nie pamieta. robi to jakby automatycznie. czasem kladzie sie w ciagu dnia na lozku i buja sie. mowi ze go to uspokaja, jak by przenosil sie do innego swiata. mowi ze wtedy bardzo duzo fantazjuje, mysli. Mysle ze to jest jakas nerwica. Na pewno wszytsko nie jest w porzadku. Czasem potrafi byc bardzo zlosliwy, jest pamietliwy. Nie moge oduczyc go przeklinania..wczesniej byl bardziej wybychowy, potrafil mnie bardzo ranic swoim zachowaniem.

tym bardziej porozmawiaj z nim o jakiejś wizycie u psychologa, możecie pójść tam razem - może udałoby się mu pomóc

podnoszę