Czy któraś z was tak miała,że nie wolno wam było mieć długich włosów,bo rodzice

nie kazali? Czy tylko ja miałam taki popierdolony dom, że matka mi je obcinała sama lub u fryzjera, choć siostra miała włosy za pas i wszyscy się nimi zachwycali. A ja musiałam mieć zawsze krótkie, nawet do I komunii:( Udało mi się nawet je trochę zapuścić i tak się cieszyłam, ale matka mi je obcieła krótko przed tym wydarzeniem. Nie mogę jej tego zapomnieć.

czyli jednak tylko ja:( pytałam matkę dlaczego mi to robiła, to udaje głupa, że takie coś nie miało miejsca a ja pamietam jak na kolanach ją błagałam żeby mi te długie włosy do komunii zostawiła i skoro już tak bardzo musi to niech mi je zetnie już po. Płakałam... w nocy budziłam się i chciałam żeby to był tylko koszmar...

Nie martw się, do 13 roku życia moja mama ingerowała w długość moich włosów- nie było można mi mieć dłuższych niż do do połowy długości szyi :O Zaciągała siłą do fryzjera i też ją prosiłam a ona uważała że tylko zaniedbane panny mają długie włosy :/ Ale później zbuntowałam się Teraz mam miodowo - blond włosy sięgające dużo za piersi.

:) też teraz sobie odbiłam i noszę długie, zadbane, błyszczące włosy :)

ech te "słodkie" grzeszki naszych matek...każda chyba ma coś takiego do opowiedzenia, obyśmy tego samego nie zrobiły w stosunku do naszych dzieci :) Ja nigdy nie zapomnę bicia pasem - nawet jeśli w całości zdarzyło się może z 5 razy - to głównie kojarzę że były to razy z powodu 2 ze sprawdzianu :) o tyle mam żal do matki że dobrze się uczyłam, ale każdemu może potknąć się noga....dzisiaj też się wypiera śmiejac się ":tak tak, biłam Cię strasznie" .... ale co fakt to fakt i ja to pamiętam :)

podobno to działa na zasadzie fali, jak w wojsku ale mamy rozum i same możemy przerwac ten łańcuszek i nie popełniać takich samych błędów. Bicie jest takie poniżające:(

świadomość błędów w wychowaniu to już wiele by ich nie kopiować na zasadzie tego łancuszka :) Widzę na przykład że moja siostra świetnie sobie radzi co do swojej córki - nie było i nie będzie bicia, nie ma ciągłej krytyki i zniechęcania do wszelakiej inwencji dziecka - to też mnie bolało w dzieciństwie -wszystkie moje pomysły były gaszone w zarodku - kółko historyczne - po co? Nauka jazdy konnej? Nie! Harcerstwo - nie ma mowy..... jakieś szaleństwo :) odbiłam sobie to szybko zarabiając własne porządne pieniądze i otwierając tym samym sobie swoej okno na świat.... tak czy siak i tak rodzicom dziekuję za spokojny dom ;) nie było tak źle