Ponowna próba??

Jak sadzicie ktore przysłowie jest blizsze prawdzie " Nie wchodzi sie dwa razy do tej samej rzeki" czy " Stara miłość nie rdzewieje". Czy warto probowac byc jeszcze raz z kims kogo sie bardzo kochało ale ten ktos nas skrzywdził a teraz chce to naprawic, czy jak juz raz zadał nam ból to moze i po raz kolejny to uczynic i nie warto ponownie zaczynac

może warto może nie jak się nie przekonasz nie będziesz wiedziała, jeśli miłości nie ma to nie warto, jeśli jest to nawet należy

prawdziwa milosc rowniez wybacza. nikt nie jest doskonalym. uczymy sie tez na bledach. jesli nie dasz wam szansy, nie przekonasz sie czy warto. proste.

Piszesz bardzo ogolnie, nie wiemy co zrobil. Z jednej strony jesli Cie skrzywdzil, to powinnas odpuscic, ale z drugiej mozesz kiedys zalowac, ze nie sprobowalas ponownie.

ciezko ponownie komus zaufac

stara miłość nie rdzewieje emocjonalnie, sentyment pozostanie na zawsze nie wchodzi się bo oprócz wyjątków jak nie wychodzi to nie wychodzi

"Nie wchodzi sie 2 razy do tej samej rzeki" nie oznacza, że nie nalezy wchodzić 2 razy... itd, ale, że jesli wejdziemy po raz drugi, to rzeka nie będzie już taka sama - upłynęło trochę albo wiele wody i cos - albo wiele - sie zmieniło. Może na lepsze? Trzeba próbować.

"stara miłość nie rdzewieje" Jeśli jest prawdziwa zostaje w sercu na zawsze. Lata płyną, dni mijają a i tak człowiekowi zawsze czegoś brakuje. Czegoś a raczej kogoś. Moja rzeka wyschła a i tak oddałabym wiele by chociaż na chwilę móc do niej wejść.

w jakim sensie twoja rzeka wyschła?

mąż mnie już dawno przestał kochać i traktuje mnie jak powietrze. W dodatku zauważam pierwsze objawy menopauzy. wysycham uczuciowo i fizycznie

PRZEDWCZSNEJ menopauzy - moje najmłodsze dziecko ma zaledwie kilka lat :(:(:(

lepiej zalowac ze sie cos zrobilo, niz ze sie nie sprobowalo podobno

W sensie, że nie będziemy już razem. Jeśli nazwiemy związek rzeką to ona wyschła definitywnie. Nie ma szans. Oboje jesteśmy dumni, mamy swoje plany na życie, nie przeszkadzamy sobie w nich. Unikamy spotkań. Dbamy o to by nic nas nie połączyło. Mimo mojej woli, dumy, planów pewnie bym wszystko rzuciła gdyby on wykonał pierwszy krok ;) Jestem dziwnym stworzeniem ;p

a on - dumny - nie rzuci wszystkiego, jak Ty pierwszy krok wykonasz? ;p

menopauza? mąż? poyebało? xD jestem za młoda by umierać ;p Boże ->dziecko? Ja i dziecko ?:D hehehehhehehehehehehehe..... dobre ;p

o.O :D

On durny ;p i tyle ;P Nie wykonam. Nie ma takiej opcji. Czasem mi nerwy na niego puszczają ale nie aż tak by być za bardzo wylewną ;) To już 5 lat minęło od rozstania i ja miałabym pokazać słabość nie doczeka się ;) W związku to ja obrywałam ciągle, nie mam zamiaru być słabszą teraz ;) Zawsze wybaczałam, łagodziłam sytuacje, i nadskakiwałam mu. Jak sam nie będzie chciał odzyskać tego co stracił jego problem. Ja przyglądam się tylko temu jak stara się ułożyć życie z innymi. Ale wątpię by jakakolwiek byłaby jeszcze aż tak głupia jak ja. Nie ma szans by mu wyszło. Za trudny charakter.

wiem kim jestes moja z przyszlosci :D

a na glupie uwazaj, glupich nie brakuje nigdy ;D a komu sie w koncu cierpliwosc skonczyla? Tobie? jemu?

Możliwe jeśli masz pecha w życiu ;) wrogowi nie radziłabym mnie ;)

Trudno powiedzieć chyba mi... później jemu, mi jemu mi... ;D Dziwne zerwanie... Bałam się, że znów będzie taki jak kiedyś... obróciłam się do niego i powiedziałam że nie wytrzymuje tego już nerwowo, że teraz jest spokojnie ale boje się, że znów coś mu odbije. Popłakaliśmy, potuliłam go... cholera nie wiem czemu przecież go kochałam. Uwierzyłam tym co mówili, że mam całe życie przed sobą a miłości jest pełno. Szybko się otrząsnęłam z tego bo w parę dni, ale on wtedy stwierdził, że nie chce. Później trochę się jeszcze z tym mijaliśmy, że raz ja, raz on, po około 2 latach ucichło.

a to wybaczanie, lagodzenie? on tego oczekiwal? chcial? gdyby nie to on by sie nie zlamal, mimo wszystko?

W związku wybaczanie zawsze spadało na mnie. To było coś jak mile widzianego. Podobnie jak łagodzenie sytuacji jakie on podburzał. Złamał się parę razy jak widział, że nie ma szans bym ja to zrobiła. Teraz nie wiem czego on chce ;) Czasem wydaje mi się, ze sprawdza grunt czy ulegnę. Wspominając, mówiąc jaka to ja wspaniała jestem. Niby wszystko pięknie i cacy. Ale poza przypadkowymi spotkaniami, gdzie to ja raczej unikałam go kierując się instynktem przetrwania. On jakby obawiał się spojrzenia mi w oczy (w ustalonym terminie). Czy sam na sam. Bo na początku zawsze albo wychodzi z inicjatywą albo ja gdy uznam to za konieczne a później w czarodziejski sposób on panikuje ;p

To przypomina rozterki nadające się do bravo a oboje gdy byliśmy w związku byliśmy już pełnoletni, nie mówiąc o teraz... gdzie życie powinno być mniej skomplikowane i komiczne ;p

moze i bravo ale jakbym widzial siebie niepokoi mnie to :D to ze jednemu przebiera sie miarka, drugie unosi sie duma, juz tak na powaznie jak chcesz uslyszec kogos kto ma podobnie, to ja nigdy tej wyciagnietej reki nie oczekiwalem, raczej zakladalem ze musi byc dobrze i to ze i on potrafil sie zlamac, jak juz widzial ze bedzie naprawde zle... o czyms swiadczy ;) do przemyslenia uciekam bo slonce ;) :D

miłego poranka ;)